Ups en downs
Door: Jessica
Blijf op de hoogte en volg Jessica
05 Augustus 2014 | Guatemala, Antigua
Dit keer niet zo'n happy de peppy verhaal, ik heb toch wel een paar vrij heftige maanden achter de rug. Allereerst nog steeds veel problemen met m'n droomhuis. Een aantal lekkages zijn al meerdere keren gerepareerd, maar het probleem blijft terugkomen. Gelukkig regent het al een hele tijd nauwelijks meer, dus geen dakterras en bovenverdieping die onder water staan en water dat door alle ramen naar binnenkomt. Er zouden al een hele tijd geleden afdakjes boven de ramen gemaakt worden, maar is nog steeds niet gebeurd, alles lekker op het Guatemalteekse tempo. Ik had de huisbaas een mail gestuurd waarom dit nog niet is gemaakt, kreeg ik te horen dat de klusjesman had gezegd dat ik steeds afspraken afzegde. Niks van waar, die klusjesman komt gewoon niet opdagen, natuurlijk zonder af te bellen. Het leek even iets beter te gaan in huis, totdat er opeens nauwelijks druk in de douche was en er uit alle kranen vieze zooi kwam. Blijken de leidingen vuil te zijn en nu moet ik elke week alle kranen wijd open zetten. Maar daardoor kwam er weer iets anders aan het licht; bij alle wasbakken blijkt de bevestiging eronder prulwerk te zijn waardoor ze lekken, één bevestiging is zelfs helemaal losgekomen. Vorige week maar weer een mail gestuurd met alle problemen, helaas nog niks op gehoord.
Ook met Boef d'r oog bleef het aanklooien. Ik had van iemand een adres van een dierenarts in de hoofdstad gehad voor een second opinion. Hier werd al na een paar minuten gezegd dat het te gecompliceerd voor hem was en hij raadde me een andere arts aan. Dus hup in de taxi naar de andere kant van de stad. Deze arts deed allerlei onderzoeken en zelfs een echo en vertelde me dat Boef staar, glaucoom en een massa achterin d'r oog had. Zijn advies was om het oog te verwijderen, dat had ik even niet aan zien komen. Dit doorgegeven bij m'n dierenarts in Antigua, maar hij kende die arts in de hoofdstad, had meteen commentaar op hem en zei dat we waarschijnlijk echt nog wel d'r oog konden redden. Naar nog een andere dierenarts gegaan en ook hij zei dat ie dat nog niet nodig vond. Dus nog een maand doorgegaan met oogdruppels geven, wat gelukkig wel steeds makkelijker ging met minder weerstand van Boef, en 2 a 3 keer per week op controle. Maar ik was er eigenlijk helemaal klaar mee, zag weinig vooruitgang en ze had af en toe dagen dat ze de hele dag op bed lag met waarschijnlijk veel pijn. Uiteindelijk zag de dierenarts ook in dat er niks meer te redden viel, ze was toch al blind aan het oog, veel te veel druk erop en pijn, dus moest het oog er toch uit. Nog wat advies ingewonnen en het was omslachtiger en duurder om d'r in de hoofdstad te laten opereren, maar dit voelde het beste. Dus twee weken geleden al op tijd met de bus naar de hoofdstad, een taxi naar de dierenkliniek en daar nog een tijd wachten totdat het dan zover was. De operatie was snel gebeurd, toen was het wachten totdat ze uit de narcose kwam en kreeg ik d'r opeens in m'n armen gelegd. Ik had me er(dacht ik)vrij goed op voorbereid en stond helemaal achter deze beslissing, maar ik schrok me rot, wat zag het eruit. Snel met de taxi langs de drive-in apotheek(weer iets nieuws, nog nooit gezien) en naar huis. Ongelooflijk, de rit 's morgens in de spits naar de kliniek en daarna helemaal van de hoofdstad naar huis, ruim een uur, kostte me maar Q260,-(zo'n 25 euro). En de fooi pakte de chauffeur pas na veel aandringen aan. Toen was het uitzoeken hoe Boef eten en drinken binnen kon krijgen met een grote kap om d'r kop en nog helemaal suf van de narcose. De eerste dag heb ik d'r gewoon moeten voeren met de hand, gelukkig kon ze dat de dagen erna steeds beter zelf. Ze wilde maar niet drinken van een plat bord, maar toen vond ze in de tuin de lekkende kraan, deze wat verder opengedraaid en daar stond ze onder te drinken. De volgende dag zat opeens d'r kap onder het bloed, bleek ze een bloedneus te hebben. Ik schrok me rot en meteen de dierenarts gebeld, maar dit bleek te kunnen gebeuren na zo'n operatie. Ik had het allemaal erg onderschat, was er zelf vrij ondersteboven van en moest Boef erg veel helpen. Ze liep constant te piepen, blaffen of grommen als ze iets wilde wat haar zelf niet lukte. Natuurlijk sliep ze ook veel, maar dat moest wel tegen mij aan, anders begon ze weer te blaffen. Dus maar een paar dagen vrij gevraagd, wat uiteindelijk de hele week werd...Afgelopen week zijn de hechtingen eruit gehaald en het ziet er al hartstikke goed uit. Volgens mij heeft ze er zelf weinig last van, ze is weer helemaal de oude, maar ik moet er toch nog steeds erg aan wennen.
En dan het werk...Een gedeelte van het papierwerk is zo goed als klaar, maar het andere gedeelte vind ik nog steeds erg lastig. Zit regelmatig vast en heb dan geen idee hoe verder. En af en toe is het zo grappig/frustrerend hoe dingen waarvan ik vooraf denk dat dat zo gepiept moet zijn, toch ellenlang duren. Zoals bijv. een bankrekening voor de stichting openen. Voor het officiële papierwerk moet er steeds een Guatemalteekse vrouw met me mee, die nu de vertegenwoordigster van de stichting is omdat ik dat nog niet mag zijn op m'n toeristenvisum(en natuurlijk is m'n tijdelijke visum nog steeds niet klaar). Met haar naar de bank, bleek er een waslijst aan papieren nodig te zijn om een rekening te openen. Naar de advocaat voor deze papieren, bleek dat deze bank om papieren vroeg die zo goed als onmogelijk te krijgen waren, maar alle banken bleken om andere papieren te vragen. Dus alle banken af om te vragen wat er nodig was. Bij 1 bank kon ik zelf niet naar binnen omdat ik Boef bij me had, dus had de bewaker binnen om het formulier gevraagd. Hier bleek niet veel nodig te zijn, maar ik was toch nog maar een keer teruggegaan zonder Boef om iets na te vragen. Bleek het formulier niet compleet te zijn en kwam er nog een hele waslijst bij. Weer naar de advocaat, die stuurde me door naar de accountant en hier bleek dat er veel dingen dubbel genoemd waren, maar dan heel anders omschreven, dus het was te doen. Terug naar de bank met alle papieren en ik zou een week later gebeld worden, want dan moesten we komen tekenen. Natuurlijk was er na bijna 2 weken nog niet gebeld, dus maar eens gaan informeren en ja hoor, alles in orde, sorry, we zijn vergeten je te bellen. Ik moest dus terugkomen met de Guatemalteekse, maar dat valt ook nog niet mee, want die heeft het altijd vreselijk druk, vergeet afspraken, komt veel te laat of blijkt opeens een week voor d'r werk weg te zijn. Maar zonder haar hulp zou ik helemaal nergens zijn. Uiteindelijk lukte het toch na een paar dagen om te gaan tekenen en moesten we de week erop terugkomen om de laatste dingen af te handelen. Word ik de volgende dag al gebeld door de bank dat de Guatemalteekse die middag terug moest komen, ze waren een formulier vergeten te geven om te ondertekenen. Maar ja, zij moest gewoon werken, maar is uiteindelijk ook weer goed gekomen. Maar we hebben nog steeds niet terug kunnen gaan voor het laatste gedeelte, want dat was in de week van Boef d'r operatie en die wilde ik niet alleen laten en nu is de Guatemalteekse al ruim een week weg voor d'r werk. Dus ik denk dat ik al zo'n 2 maanden bezig ben met die bankrekening en het is nog niet in orde. Ik begin al redelijk te leren om me over dat soort dingen niet druk te maken, zo werkt het hier nu éénmaal. En vooral niet zeggen dat het allemaal niet logisch is, want logica is hier nog niet uitgevonden.
Ook begin ik er al steeds meer rekening mee te houden dat ik hier nauwelijks een afspraak kan maken, want iedereen komt toch veel te laat. En dan wordt er echt niet even gebeld of gesmst. Als ik dan 10 minuten na de afgesproken tijd zelf maar bel, krijg je te horen dat degene er echt zo aan komt, maar dan ben je meestal zo weer 20 minuten verder. Ze hebben hier ook nog geen automatische afschrijvingen uitgevonden, dus voor elke rekening moet je naar het desbetreffende bedrijf of de bank, vaak met lange wachtrijen. In het begin plande ik steeds veel te weinig tijd in en dacht ik binnen een paar uur tijd klaar te zijn, maar ik had al snel geleerd dat ik op betaaldag zo de hele middag bezig ben met van rij naar rij te lopen.
Als klap op de vuurpijl kreeg ik vorige week bericht van Maaiken dat Marnix, een vriend van ons die er meestal op de feestjes in Nijmegen bij was, zelfmoord heeft gepleegd. Het nieuws kwam niet geheel onverwacht, maar natuurlijk heel erg triest.
Maar gelukkig zijn er ook nog leuke dingen. Ik geniet nog steeds van de kleine dingen, alhoewel ik al merk dat het leven hier steeds meer normaal voor me wordt. Vooral met Boef maak ik vaak van alles mee. Als ik met haar de bus in kom zie je meteen iedereen kijken en vaak moet ze even geaaid worden. Of dan komt er een meisje naast me zitten die me van alles over Boef vraagt en daarna de rest van de rit alles over d'r konijn vertelt...Of die keer dat er zo'n stoere puber naast me zat die lekker gek met Boef ging doen, waardoor al z'n vrienden eromheen zaten te lachen. Toen ik eens omkeek bleek dat de hele bus naar ons zat te kijken en te lachen. En vandaag nog, kom ik een overvolle bus in en hield met veel moeite Boef d'r riem vast terwijl ik m'n loodzware rugzak met één hand in het bagagerek stond te hijsen. Bleek Boef een beetje in de verdrukking te komen, dus werd ze zo door een vrouw bij d'r op schoot getild, waar ze de rest van de reis is blijven zitten.
Ik begin steeds beter allerlei rare regels te begrijpen. Ik moest medicijnen halen, waar me de prijs werd gezegd die op het doosje stond. Maar om de één of andere reden die ik niet weet, krijg je op bijna alle medicijnen korting. Dus ik vroeg naar de kortingsprijs en er ging meteen al wat vanaf. Maar ik had die medicijnen al eerder gekocht en had vaag het idee dat ze toen goedkoper waren. Dus ik noemde gewoon die prijs en daar kreeg ik ze voor mee. Afdingen op medicijnen, het blijft lachen.
Ook word je vrij innovatief hier met de weinige middelen die je hebt. Af en toe wel balen dat ik spullen die ik hier echt wel zou kunnen gebruiken in Nederland voor weinig heb verkocht of zelfs weggegeven. En hier is het of niet te krijgen of geen geld voor. Zo “maai” ik het gras met een verroeste, botte snoeischaar met een kapot handvat, waardoor ik er zo een paar middagen mee bezig ben. Ach, een goede gratis work-out en zit dan om mezelf te lachen met wat een geklooi dat is. En een ondergelopen dakterras blijkt zonder dweil en trekker ook goed droog te krijgen door met een bezem het water naar de afvoer te vegen. Het duurt zo alleen allemaal wat langer, maar daar ben ik onderhand wel aan gewend!
De weekenden heb ik echt nodig om stoom af te blazen, wat altijd al goed begint met de Ladiesnight bij Sinventura. Vaak zijn er wel vrijwilligers die meegaan, maar na alweer het zoveelste afscheid, nu van Lysanne, zijn Daniëlle en ik weer even op onszelf aangewezen. Niet dat we daar problemen mee hebben hoor. De rest van het weekend is altijd weer afwachten wat er gebeurt, voornamelijk door m'n wispelturige vriend(jaja, ken hem al een half jaar, hij is Guatemalteeks, we hebben het erg leuk samen en heb er geen behoefte aan om er verder over uit te weiden :) ). Dan zit ik opeens met een aantal vrienden van hem bij mij thuis, of lekker stappen, of samen thuis. En zondags is het al de traditie om met Daan naar de McDonalds te gaan en daarna nog een spelletje te doen. Dan ben ik meestal wel weer opgeladen om er weer een week tegenaan te kunnen. Maar ondanks alle problemen zou ik nergens liever willen zijn dan hier(behalve misschien een uurtje in een friettent, oh wat begin ik het Nederlandse eten toch weer te missen!).
Foto's: http://jessicans.mijnalbum.nl
Liefs Jessica
p.s. Maar 5 reacties op mijn vorige verhaal?! Daar doe ik het niet meer voor hoor!
Ook met Boef d'r oog bleef het aanklooien. Ik had van iemand een adres van een dierenarts in de hoofdstad gehad voor een second opinion. Hier werd al na een paar minuten gezegd dat het te gecompliceerd voor hem was en hij raadde me een andere arts aan. Dus hup in de taxi naar de andere kant van de stad. Deze arts deed allerlei onderzoeken en zelfs een echo en vertelde me dat Boef staar, glaucoom en een massa achterin d'r oog had. Zijn advies was om het oog te verwijderen, dat had ik even niet aan zien komen. Dit doorgegeven bij m'n dierenarts in Antigua, maar hij kende die arts in de hoofdstad, had meteen commentaar op hem en zei dat we waarschijnlijk echt nog wel d'r oog konden redden. Naar nog een andere dierenarts gegaan en ook hij zei dat ie dat nog niet nodig vond. Dus nog een maand doorgegaan met oogdruppels geven, wat gelukkig wel steeds makkelijker ging met minder weerstand van Boef, en 2 a 3 keer per week op controle. Maar ik was er eigenlijk helemaal klaar mee, zag weinig vooruitgang en ze had af en toe dagen dat ze de hele dag op bed lag met waarschijnlijk veel pijn. Uiteindelijk zag de dierenarts ook in dat er niks meer te redden viel, ze was toch al blind aan het oog, veel te veel druk erop en pijn, dus moest het oog er toch uit. Nog wat advies ingewonnen en het was omslachtiger en duurder om d'r in de hoofdstad te laten opereren, maar dit voelde het beste. Dus twee weken geleden al op tijd met de bus naar de hoofdstad, een taxi naar de dierenkliniek en daar nog een tijd wachten totdat het dan zover was. De operatie was snel gebeurd, toen was het wachten totdat ze uit de narcose kwam en kreeg ik d'r opeens in m'n armen gelegd. Ik had me er(dacht ik)vrij goed op voorbereid en stond helemaal achter deze beslissing, maar ik schrok me rot, wat zag het eruit. Snel met de taxi langs de drive-in apotheek(weer iets nieuws, nog nooit gezien) en naar huis. Ongelooflijk, de rit 's morgens in de spits naar de kliniek en daarna helemaal van de hoofdstad naar huis, ruim een uur, kostte me maar Q260,-(zo'n 25 euro). En de fooi pakte de chauffeur pas na veel aandringen aan. Toen was het uitzoeken hoe Boef eten en drinken binnen kon krijgen met een grote kap om d'r kop en nog helemaal suf van de narcose. De eerste dag heb ik d'r gewoon moeten voeren met de hand, gelukkig kon ze dat de dagen erna steeds beter zelf. Ze wilde maar niet drinken van een plat bord, maar toen vond ze in de tuin de lekkende kraan, deze wat verder opengedraaid en daar stond ze onder te drinken. De volgende dag zat opeens d'r kap onder het bloed, bleek ze een bloedneus te hebben. Ik schrok me rot en meteen de dierenarts gebeld, maar dit bleek te kunnen gebeuren na zo'n operatie. Ik had het allemaal erg onderschat, was er zelf vrij ondersteboven van en moest Boef erg veel helpen. Ze liep constant te piepen, blaffen of grommen als ze iets wilde wat haar zelf niet lukte. Natuurlijk sliep ze ook veel, maar dat moest wel tegen mij aan, anders begon ze weer te blaffen. Dus maar een paar dagen vrij gevraagd, wat uiteindelijk de hele week werd...Afgelopen week zijn de hechtingen eruit gehaald en het ziet er al hartstikke goed uit. Volgens mij heeft ze er zelf weinig last van, ze is weer helemaal de oude, maar ik moet er toch nog steeds erg aan wennen.
En dan het werk...Een gedeelte van het papierwerk is zo goed als klaar, maar het andere gedeelte vind ik nog steeds erg lastig. Zit regelmatig vast en heb dan geen idee hoe verder. En af en toe is het zo grappig/frustrerend hoe dingen waarvan ik vooraf denk dat dat zo gepiept moet zijn, toch ellenlang duren. Zoals bijv. een bankrekening voor de stichting openen. Voor het officiële papierwerk moet er steeds een Guatemalteekse vrouw met me mee, die nu de vertegenwoordigster van de stichting is omdat ik dat nog niet mag zijn op m'n toeristenvisum(en natuurlijk is m'n tijdelijke visum nog steeds niet klaar). Met haar naar de bank, bleek er een waslijst aan papieren nodig te zijn om een rekening te openen. Naar de advocaat voor deze papieren, bleek dat deze bank om papieren vroeg die zo goed als onmogelijk te krijgen waren, maar alle banken bleken om andere papieren te vragen. Dus alle banken af om te vragen wat er nodig was. Bij 1 bank kon ik zelf niet naar binnen omdat ik Boef bij me had, dus had de bewaker binnen om het formulier gevraagd. Hier bleek niet veel nodig te zijn, maar ik was toch nog maar een keer teruggegaan zonder Boef om iets na te vragen. Bleek het formulier niet compleet te zijn en kwam er nog een hele waslijst bij. Weer naar de advocaat, die stuurde me door naar de accountant en hier bleek dat er veel dingen dubbel genoemd waren, maar dan heel anders omschreven, dus het was te doen. Terug naar de bank met alle papieren en ik zou een week later gebeld worden, want dan moesten we komen tekenen. Natuurlijk was er na bijna 2 weken nog niet gebeld, dus maar eens gaan informeren en ja hoor, alles in orde, sorry, we zijn vergeten je te bellen. Ik moest dus terugkomen met de Guatemalteekse, maar dat valt ook nog niet mee, want die heeft het altijd vreselijk druk, vergeet afspraken, komt veel te laat of blijkt opeens een week voor d'r werk weg te zijn. Maar zonder haar hulp zou ik helemaal nergens zijn. Uiteindelijk lukte het toch na een paar dagen om te gaan tekenen en moesten we de week erop terugkomen om de laatste dingen af te handelen. Word ik de volgende dag al gebeld door de bank dat de Guatemalteekse die middag terug moest komen, ze waren een formulier vergeten te geven om te ondertekenen. Maar ja, zij moest gewoon werken, maar is uiteindelijk ook weer goed gekomen. Maar we hebben nog steeds niet terug kunnen gaan voor het laatste gedeelte, want dat was in de week van Boef d'r operatie en die wilde ik niet alleen laten en nu is de Guatemalteekse al ruim een week weg voor d'r werk. Dus ik denk dat ik al zo'n 2 maanden bezig ben met die bankrekening en het is nog niet in orde. Ik begin al redelijk te leren om me over dat soort dingen niet druk te maken, zo werkt het hier nu éénmaal. En vooral niet zeggen dat het allemaal niet logisch is, want logica is hier nog niet uitgevonden.
Ook begin ik er al steeds meer rekening mee te houden dat ik hier nauwelijks een afspraak kan maken, want iedereen komt toch veel te laat. En dan wordt er echt niet even gebeld of gesmst. Als ik dan 10 minuten na de afgesproken tijd zelf maar bel, krijg je te horen dat degene er echt zo aan komt, maar dan ben je meestal zo weer 20 minuten verder. Ze hebben hier ook nog geen automatische afschrijvingen uitgevonden, dus voor elke rekening moet je naar het desbetreffende bedrijf of de bank, vaak met lange wachtrijen. In het begin plande ik steeds veel te weinig tijd in en dacht ik binnen een paar uur tijd klaar te zijn, maar ik had al snel geleerd dat ik op betaaldag zo de hele middag bezig ben met van rij naar rij te lopen.
Als klap op de vuurpijl kreeg ik vorige week bericht van Maaiken dat Marnix, een vriend van ons die er meestal op de feestjes in Nijmegen bij was, zelfmoord heeft gepleegd. Het nieuws kwam niet geheel onverwacht, maar natuurlijk heel erg triest.
Maar gelukkig zijn er ook nog leuke dingen. Ik geniet nog steeds van de kleine dingen, alhoewel ik al merk dat het leven hier steeds meer normaal voor me wordt. Vooral met Boef maak ik vaak van alles mee. Als ik met haar de bus in kom zie je meteen iedereen kijken en vaak moet ze even geaaid worden. Of dan komt er een meisje naast me zitten die me van alles over Boef vraagt en daarna de rest van de rit alles over d'r konijn vertelt...Of die keer dat er zo'n stoere puber naast me zat die lekker gek met Boef ging doen, waardoor al z'n vrienden eromheen zaten te lachen. Toen ik eens omkeek bleek dat de hele bus naar ons zat te kijken en te lachen. En vandaag nog, kom ik een overvolle bus in en hield met veel moeite Boef d'r riem vast terwijl ik m'n loodzware rugzak met één hand in het bagagerek stond te hijsen. Bleek Boef een beetje in de verdrukking te komen, dus werd ze zo door een vrouw bij d'r op schoot getild, waar ze de rest van de reis is blijven zitten.
Ik begin steeds beter allerlei rare regels te begrijpen. Ik moest medicijnen halen, waar me de prijs werd gezegd die op het doosje stond. Maar om de één of andere reden die ik niet weet, krijg je op bijna alle medicijnen korting. Dus ik vroeg naar de kortingsprijs en er ging meteen al wat vanaf. Maar ik had die medicijnen al eerder gekocht en had vaag het idee dat ze toen goedkoper waren. Dus ik noemde gewoon die prijs en daar kreeg ik ze voor mee. Afdingen op medicijnen, het blijft lachen.
Ook word je vrij innovatief hier met de weinige middelen die je hebt. Af en toe wel balen dat ik spullen die ik hier echt wel zou kunnen gebruiken in Nederland voor weinig heb verkocht of zelfs weggegeven. En hier is het of niet te krijgen of geen geld voor. Zo “maai” ik het gras met een verroeste, botte snoeischaar met een kapot handvat, waardoor ik er zo een paar middagen mee bezig ben. Ach, een goede gratis work-out en zit dan om mezelf te lachen met wat een geklooi dat is. En een ondergelopen dakterras blijkt zonder dweil en trekker ook goed droog te krijgen door met een bezem het water naar de afvoer te vegen. Het duurt zo alleen allemaal wat langer, maar daar ben ik onderhand wel aan gewend!
De weekenden heb ik echt nodig om stoom af te blazen, wat altijd al goed begint met de Ladiesnight bij Sinventura. Vaak zijn er wel vrijwilligers die meegaan, maar na alweer het zoveelste afscheid, nu van Lysanne, zijn Daniëlle en ik weer even op onszelf aangewezen. Niet dat we daar problemen mee hebben hoor. De rest van het weekend is altijd weer afwachten wat er gebeurt, voornamelijk door m'n wispelturige vriend(jaja, ken hem al een half jaar, hij is Guatemalteeks, we hebben het erg leuk samen en heb er geen behoefte aan om er verder over uit te weiden :) ). Dan zit ik opeens met een aantal vrienden van hem bij mij thuis, of lekker stappen, of samen thuis. En zondags is het al de traditie om met Daan naar de McDonalds te gaan en daarna nog een spelletje te doen. Dan ben ik meestal wel weer opgeladen om er weer een week tegenaan te kunnen. Maar ondanks alle problemen zou ik nergens liever willen zijn dan hier(behalve misschien een uurtje in een friettent, oh wat begin ik het Nederlandse eten toch weer te missen!).
Foto's: http://jessicans.mijnalbum.nl
Liefs Jessica
p.s. Maar 5 reacties op mijn vorige verhaal?! Daar doe ik het niet meer voor hoor!
-
05 Augustus 2014 - 10:21
Tantetje:
He Jessicaatje,
Wat een bijzonder verhaal. En inderdaad, heel veel frustraties. En ik weet niet of je daar wel aan went. Maar je kunt niet anders. Jammer dat het allemaal zo moeizaam gaat.
Gelukkig gaat het met Boefje weer beter en dat is toch ook erg belangrijk.
En de rest laat je allemaal maar over je heen komen. Misschien kun je daar een Hollandse friettent beginnen, ha, ha, ha.
Gelukkig blijf je er zelf de humor van inzien en kun je in het weekend weer een beetje bijkomen.
Groetjes van ons. -
05 Augustus 2014 - 10:47
Bregje:
Hey Jessica,
Wat leuk dat je de stap hebt genomen om in Guatuamala te gaan wonen! Dapper van je om alles in Nederland zo achter te laten. Maar je wist natuurlijk al dat je het heel erg naar je zin kunt hebben in Antigua. Zo te lezen is het ondanks de mooie dingen daar ook flink behelpen. Gelukkig zie je daar ook wel de lol van in. Maar kan me ook voorstellen dat je er af en toe van baalt. Je bent toch de Hollandse efficiëntie gewend ;-) En wat een heftig verhaal van Boef. Echt zielig. Maar gelukkig gaat het nu weer beter en is hij dankzij jouw goede verzorging weer de oude! Groetjes, Bregje -
05 Augustus 2014 - 11:14
Trees:
Weer een heftig verhaal! Ik zou naar een ander huis gaan kijken, als ik jou was! Heel veel succes, met alle papieren. Als ik kom breng ik Hollandse kaas mee!!! Kun je weer tosti's maken. Groetjes en dikke kus. -
05 Augustus 2014 - 12:05
Tante B.:
Hey Kaatje.
Wat een verhaal weer.had al wel het een en ander gehoord.
Maar toch weer leuk om al je belevenissen te lezen,wat `n gedoe daar zeg.(niks voor mij)
Maar jij slaat je eigen daar wel doorheen.En gelukkig gaat het met Boef ook weer `n stuk beter.
De foto`s zijn ook heel mooi.
Groetjes van ons de 2 B.s Houdoe -
05 Augustus 2014 - 15:09
Maaiken:
Neeee, vooral doorgaan met alle gekke ontwikkelingen en stomme zaken en leuke dingen te schrijven! Wordt zeer gewaardeerd naast onze Skype-sessies! En iedereen moet het verhaal nu wel lezen, nu er een vriendje in genoemd staat, hihi!
Veel liefs van ons hier en het gaat allemaal langzaam, maar gestaag. ben blij dat je nog steeds de juiste beslissing hebt genomen! XXX -
05 Augustus 2014 - 16:44
Marianne:
Ha Jessica
Heb je bericht met interesse gelezen want ik denk er vaak aan hoe je project vordert. Nou, heel langzaam dus.... Gelukkig frustreert het een stuk minder nu je zo onderhand weet hoe het werkt in Guatemala. Het heeft dus geen zin om te stressen. Go with the flow, meis! Fijn dat het met Boef nu beter gaat. Het is toch je trouwste vriend daar!
Antigua zit er voor mij niet in dit jaar. We mogen niet meer 2 weken aaneengesloten vrij nemen buiten de schoolvakanties dus helaas. Ik begin in september aan het laatste schooljaar en daaarna ben ik 65. Dan is weer ruimte om te reizen!
Leuk dat ik via FB op de hoogte blijf van al het wel en wee daar. Ik volg jullie met plezier, herkenning en interesse hoor!
Mucho exito
Liefs
Marianne -
05 Augustus 2014 - 18:15
Janneke (van De Graaf):
Hey Jessica,
even een berichtje dan, want ik lees het wel degelijk iedere keer, maar ja hoe weet je dat nou he, wanneer er geen reactie komt ;).
Het blijft leuk om verhalen te lezen over je leven daar in Antigua, al is dit natuurlijk een minder leuk verhaal, maar je blijft positief en went er steeds weer meer aan lees ik wel dus that's the spirit!
Geniet ervan daar, het is alweer zolang geleden dat ik daar was, maar het is er prachtig! En heeft ook veel voordelen tov ons kikkerlandje! Sterkte met je huisje, baan en Boef natuurlijk!
Groetjes! -
05 Augustus 2014 - 18:16
Giselle:
Zal ik n doos frikadellen voor je meenemen? ;) -
05 Augustus 2014 - 20:07
Jessica Stevens:
Ik zie dat m'n dreigement heeft geholpen, er zijn al meer reacties als de vorige keer haha. Trees en Giselle, ik zit met smart te wachten op de kaas en frikadellen! Bregje en Janneke, ook leuk eens iets van jullie te horen. Marianne, jammer dat we je niet terugzien dit jaar, hopelijk volgend jaar dan. En natuurlijk waren m'n tantetjes en Maaik er weer meteen bij met een reactie, moeders is laat deze keer! -
05 Augustus 2014 - 20:08
Mama:
Lieve Jessica.
Fijn om weer je hele verhaal te lezen! Ook al weet ik wel het een en ander, is toch anders als je het op schrijft. Ik hoop wel dat het toch een keer rond is allemaal, dan komen wij kijken! Dus hoe eerder het klaar is hoe sneller wij komen, haha. Wel goed van je dat je zo relaxed bent, al valt dat niet altijd mee. Ben het wel met Trees eens om er over te denken naar een ander droomhuis te gaan zoeken. Ben ook wel blij voor je dat het met Boef weer goed gaat. Was wel heel zielig!! De foto's zijn ook weer mooi! Nou meis jij slaat je er wel doorheen, je bent daar gelukkig, dus het komt vast goed met alles. LIEFS EN DIKKE KUS, -
05 Augustus 2014 - 23:26
Annette En Juliette :
Hola Jessica!
Wij hebben weer met plezier je verhaal gelezen!
Heel veel sterkte met Boef en enjoy de ladies nights!
Groetjes aan Danielle!
xx -
06 Augustus 2014 - 21:09
Miepdekort:
hoi Jessica.
wat vervelend wat je met boef hebt mee gemaakt maar gelukkig gaat het weer goed met hem .
en te hopen dat het met je huis ook allemaal goed komt .
ja je maakt wat mee en je moet heel veel geduld hebben lees ik wel
maar het is ook fijn dat je het zo naar je zin hebt nou meisje heel veel goeds voor je .
gr van ons miep -
07 Augustus 2014 - 19:01
Jojo ;-):
Ha die Jes,
Tjee die boef met 1oog door het leven....ik kan me zo goed voorstellen dat het giga wennen is voor jullie beide.
Maar ik vind het super lief dat je zoveel ondernomen hebt om te kijken of het oogje gered kon worden!!!
Boef kan niet praten maaruh namens haar (en mij)wil ik ff zeggen dat je een topper bent ;-D
Ik moest erg lachen dat je op de medicijnen kunt afdingen wahaha het is toch te gek voor woorden.
En dat je Nederlands eten mist....ja dat snap ik ook hoor!!!
Heb ik vroeger ook last van gehad.
Nou lieve Jes...enjoy life to the max...xxxxjes plus knuffel uit Amsterdam
En een aai plus knuf voor boef x
-
07 Augustus 2014 - 21:37
Marga:
Hoi Jessica,
Ook ik lees je verhalen, dus gewoon door blijven schrijven hoor ;-)
Ik vind het erg leuk om, zo door je verhalen, weer even in Guatemala te zijn. Veel plezier en succes daar met je dromen. De aanhouder wint!!
Groetjes Marga (van de Westelaken)
-
07 Augustus 2014 - 22:31
Mirjam:
Never a boring moment -
07 Augustus 2014 - 22:33
Mirjam:
Ik had even heel verhaal getikt maar tis niet helemaal overgekomen -
08 Augustus 2014 - 11:04
Tjonge Wat Een Reacties:
Gr.en houdoe -
08 Augustus 2014 - 18:54
Riek:
Hoi Jessica
Ook ik lees je verhalen ,, Je moeder zegt alltijd heb je verhaal al gelezen, ,
Van ons Jessica ,, Dus op de achtergrond lees ik het
Gr Riek -
08 Augustus 2014 - 21:11
Henriette:
Hey Jessica
Wat een verhaal weer,erg mooi om te lezen.
Maar het zit je niet allemaal mee, de lekkage's in je huis.
En dan niet te vergeten je hondje, dat was ook erg triest.
Maar jouw kennende red jij het wel daar.
Groetjes Peter Henriette -
11 Augustus 2014 - 20:31
Sorayda:
Hallooooo Jessica, sooo ja maakt het wel weer mee ja wij denken in Nederland al weleens dat alles moeizaam gaat maar ....als ik het zo lees van al de lekkages valt het hier echt reuze mee! ach ja hier vind je wat daar laat je wat ... Ben blij dat je het nog steeds goed naar je zin hebt en lekker met Boef samen zo te horen brengt hij je veel plezier!geniet ze daar en veel succes met alles en vooral genieten!! liefs knuffel Sorayda xx -
19 Augustus 2014 - 06:34
Jessica Stevens:
Zo, dat is heel wat beter, leuk om iets te horen van mensen waarvan ik geen idee had dat ze me nog volgden! En wie is die grapjas hierboven? -
28 Augustus 2014 - 10:25
Grapjas:
hahahah ja heel grappig!!!liefs x -
25 September 2014 - 19:32
Stefan K:
Stevens!,
Ik lees ook vaak je gezwam hoor, maar normaal laat ik geen reacties achter maar als je er op aan dringt ;) dan heb je hier reactie nr 23
Leuk om te lezen hoe het met je gaat en wat je allemaal uitspookt daar.
ps: stuur die botte snoeischaar maar op, dat fix ik wel ff voor je.
Groeten aus Holland
-
22 Oktober 2014 - 08:29
Grapjas:
Soo jessica hoor dat je binnenkort weer een bezoek brengt aan nl gezellig !!!! Kunnen we live kletsen hahaa hoop dat alles goed gaat met je !!! Hier lekker druk groetjes liefss xx grapjas -
16 Maart 2017 - 19:15
Familie:
Iemand nog ooit iets van Jessica vernomen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
