Terug in koud Nederland

Zo, het Antigua-stof is weer van mij en m'n spullen af en de zwarte rand bij m'n voeten is aan het vervagen, dus wordt het tijd om op deze koude zondagmiddag m'n laatste verhaaltje te schrijven.
Ik had een erg leuk laatste weekend gehad. Vrijdag eerst met Tessa, Isolde , Yashaiya en 2 honden naar Cerro de la Cruz, het uitzichtpunt, gelopen. En we hadden geluk, want het was een prachtig onbewolkte ochtend, zodat alle vulkanen en de uitbarstingen van de Fuego goed te zien waren. Daarna met Boef eerst langs Escuela de Cristo gelopen om de velación te bekijken en door naar Santa Ana om d'r daar weer af te leveren. Ook hier was een velación, was erg mooi. 's Avonds ging ik met Tessa naar Noche de los Chefs, een 10-gangen diner in de ruïne van Capuchinas bij mij op de hoek, en ik kreeg te horen dat het vrij sjiek zou zijn. Dus ik had wat tijd over en kon nog terecht bij de nagelstudio, waar ook een kapper zit. Maar dat moet ik daar gewoon echt niet meer doen, want ze begrijpen absoluut niet hoe ik het wil hebben. M'n nagels zagen eruit alsof ze door een 12-jarige waren gelakt en met m'n haren had ik uitgelegd dat ik het absoluut niet plat langs m'n hoofd geföhnd wilde hebben. Maar dit had ze iets te letterlijk opgepakt, want er zat zoveel haarlak in m'n haar om maar wat volume te krijgen dat er nauwelijks meer een haartje bewoog. Voelde me net de koningin! Thuis eerst m'n nek gewassen die vol met haarlak en vastgeplakte haren zat. Als ik tijd had gehad had ik meteen m'n haar weer gewassen, maar Tessa zou er al bijna zijn. En op m'n nagels zaten zoveel lagen, dat ik het eerste uur bij elke aanraking alles weer beschadigde. Het duurde zo lang om m'n aansteker voorzichtig uit m'n broekzak te halen, dat m'n sigaret al vastgeplakt zat aan m'n lip en toen ik deze lostrok haalde ik een stuk vel mee, dus zat alles weer onder het bloed. Pff, daar begin ik niet meer aan!
Het diner was erg leuk met een prachtige zaal met 10-persoons tafels die prachtig waren opgemaakt. Ik had kleine hapjes verwacht, maar na de 5e gang zat ik al goed vol. Er waren echt heerlijk dingen bij, behalve de Guatemalteekse gang met frijoles en tamales, die ging snel naar Tessa.
Zaterdag hadden we een stapavond en kwam ik eindelijk weer bij Sinventura. Erg gelachen met al het rare dansen en nog door naar de afterparty met Alice en Erick. Eerst waren die afterparty's altijd in erg vreemde zaakjes en was er weinig aan, maar nu was het in een nieuwe tent en erg leuk. Uieindelijk lag ik om 4 uur in bed en liep om 8 uur weer de wekker af. Ik had voorzichtig aan gedaan met de drankjes, want ik wilde niet met een kater al 's morgens vroeg in Santa Ana lopen, maar ik werd hartstikke beroerd wakker en na 5 minuten kon ik al naar de wc rennen. Mezelf toch naar Santa Ana gesleept, waar ik had afgesproken met Chichi om alfombra's en de processie te bekijken en daarna z'n verjaardag te vieren. Heel Santa Ana lag vol met prachtige alfombra's, maar ik was vooral bezig ervoor te zorgen er niet overheen te kotsen. Daarna in de felle zon op de processie moeten wachten, dus ik werd alleen maar beroerder. Na een tijdje bij Chichi te hebben gewacht totdat de processie een paar straten verder was, bracht hij me gelukkig met de scooter terug naar Antigua. Helaas kregen we halverwege een lekke band, dus moest ik het laatste stuk lopen. Nog maar 3 blokken tot aan huis kon ik niet meer en heb ik staan wachten tot er een tuktuk langskwam. Toen Edgar(m'n huisbaas)me na de zoveelste renpartij naar de wc beroerd op een stoel zag zitten, kwam ie meteen aanzetten met tabletten en een vreselijk vies drankje. Gelukkig daarna een paar uur kunnen slapen en daarna kwam Edgar met nog een drankje. Maar omdat ik het eerste drankje niet helemaal had opgedronken, bleef hij nu bij me zitten totdat ik het helemaal op had. Maar daarna ook nog een tablet was toch teveel van het goede en kwam voor de zoveelste keer alles eruit. Ik baalde vreselijk, dit had een leuke laatste processiedag moeten worden en nu had ik nauwelijks iets gezien. 's Avonds kwam de processie een paar blokken van m'n huis voorbij en het lukte me net om daar naar toe te lopen. Hij was alleen erg verlaat, dus nog lang moeten zitten wachten. Weer thuis bleven gelukkig de eerste crackers van die dag weer binnen en de volgende dag voelde ik me al een stuk beter. Alleen zat het er nog niet in om voor Yashaiya's verjaardag een taartje te eten, maar de yoghurt smaakte ook wel. Toen door naar Santa Ana om Boef weer op te halen, wat door het ziek zijn zondag niet was gelukt. Op de markt afscheid genomen van m'n Guatemalteekse papa, die al met tranen in z'n ogen stond toen ik binnenkwam...Nog alle toeristenmarktjes afgegaan om te kijken of er leuke nieuwe dingen waren, maar het was bijna allemaal dezelfde muik als voorgaande jaren. Natuurlijk toch wel weer het één en ander van die muik gekocht. Het was wel erg opvallend dat de verkopers nu opeens veel meer vroegen en dan af en toe tot bijna de helft van de prijs zakten. Heb heel wat moeten onderhandelen. Ook nog langs een aantal kennissen gelopen om afscheid te nemen.

Dinsdag met Isolde en Yashaiya wat rondgelopen, geluncht en voor de laatste keer in Parque Central gezeten. Toen werd het tijd om de koffer in te pakken, waarbij ik schrok van de hoeveelheid Zuko(zakjes poederdrank)die ik had ingeslagen. Maar het lukte natuurlijk weer net om alles ingepakt te krijgen, hoewel de ritsen van alle 3 de tassen op springen stonden. Ook moest Boef natuurlijk weer terug naar Santa Ana, zo vreselijk om haar weer voor het laatst te zien! Gelukkig had ik 's avonds nog wat afleiding met een lekker etentje bij El Sitio met Gerson en Tessa.
Woensdag stond Tessa met Isolde, Yashaiya en Carolina om half 9 voor de deur, dus na het afscheid van iedereen in huis gingen we op weg naar het vliegveld. Eerst m'n backpack ingecheckt, want ik wist niet of het ging lukken met het gewicht, maar met een nieuw record van 50 pond hoefde ik toch niet bij te betalen. Na het allerlaatste afscheid van iedereen en wat sigaretjes op naar de douane. Ze bleken een beetje doorgeslagen te zijn in Guate, want m'n aanstekers, die ik zelfs in Amerika mocht houden, werden nu in beslag genomen en ook m'n minibusje haarlak, dat al jaren in m'n handbagage zit, moest ik inleveren. Op de korte vlucht naar Miami heb ik heerlijk geslapen, maar toen begon het gestress. Ik had maar 2 uur om over te stappen en natuurlijk stond er weer een megarij bij de douane. Meteen iemand aangeklampt, waardoor ik bij een ander gedeelte aan kon sluiten, waar de rij iets korter was. Ik moest m'n backpack weer inchecken, maar alle bagage stond al klaar naast de band en nadat ik eerst alles was afgelopen bij de verkeerde band, had ik hem snel gevonden. Lekker belachelijk dat je alleen een bagagekarretje kon krijgen als je 5 dollar betaalde, maar rondlopen met 50 pond was niet echt een optie. In de aankomsthal werd me verteld dat ik helemaal naar de andere kant moest. Daar aangekomen werd me verteld dat ik toch naar de andere kant moest. Maar ik zag die deur naar buiten en vond dat een snel sigaretje toch even voorrang had. Bij de andere kant van de hal aangekomen moest ik achter allerlei vreselijk slome mensen aansluiten en uiteindelijk bleek dit ook weer niet de goede plek te zijn. Grr, voor deze onzin had ik ook wel tijd! Gelukkig was er nu iemand zo aardig om mee te lopen en kon ik eindelijk, 10 minuten voordat ik moest boarden, m'n backpack afgeven. Na nog een supersnel sigaretje had ik zelfs nog tijd om lekkere Reese's te kopen. Op de vlucht naar Londen nauwelijks geslapen, waardoor ik wel bijna 3 films kon kijken. Ook in Londen ging alles goed en zo was ik om half 11 in Amsterdam. Daar moest ik buiten op pa en ma wachten, komen er sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Wat heerlijk om weer in Nederland te zijn...

Wel jammer dat ik het nieuwe centrum van T.E.S.S Unlimited niet heb gezien, waarvan de bouw eigenlijk in januari zou beginnen. Maar eind vorig jaar waren de burgemeester en ik geloof nog wat raadsleden opgepakt vanwege corruptie en fraude, waardoor de vergunning vertraagd was. Net voor mijn vertrek was de vergunning eindelijk klaar, maar precies de dag erop, toen er alleen nog betaald moest worden, was ook deze afdeling opgepakt...Gelukkig is het nog wel in orde gekomen. Nog een paar van die typisch Guatemalteekse verhalen: Carolina, een medewerkster van Tessa, woont met d'r man, 3 tienerdochters, een zoontje van een jaar of 4 en de vriend en het kind van de 18-jarige dochter in een klein huisje met 2 slaapkamers. Nu vertelde haar 17-jarige dochter dat ze zwanger is van haar 15-jarige vriendje, die haar van alles had beloofd om voor hun te zorgen. Maar daar stak zijn moeder een stokje voor, hij moet gewoon zijn school afmaken maar schoonmoeder wil wel 30 euro per maand betalen voor de baby.
Het erg ondervoede jongetje dat we in Huehuetenango hadden gezien, was eindelijk na een hoop gedoe met de papieren, naar Antigua gekomen met z'n 15-jarige moeder en opa om opgenomen te worden in het ziekenhuis. Toen de dokter aan opa vroeg wie de vader van het kind was, vertelde opa dat hij dat was. En nee, opa werd niet neergeslagen, er werd geen politie gebeld, er werd gewoon helemaal niks gedaan! Ongelooflijk toch. De papieren bleken toch niet in orde te zijn waardoor ze weer terug moesten keren naar hun dorp, waarop Tessa aanbood dat moeder en kind in Antigua konden blijven, mooi weg van die vader. Maar moeder wilde toch mee naar huis. Zo triest, en daar kun je helemaal niks aan doen of veranderen.

Foto's: http://jessicans.mijnalbum.nl

Liefs Jessica