Vivir mi vida!

Wat vliegt de tijd, ik zit hier al ruim 5 maanden. Semana Santa is ook alweer een maand geleden. Het was weer genieten van alle alfombra's en processies. Alleen zat ik de vorige keren in Antigua, nu ik verder weg zit en met de bus moest bleek het af en toe niet zo heel handig. Zo was er een paar weken voor Pasen een belangrijke processie op zondag en het was verschrikkelijk druk in Antigua. Net toen we hadden gegeten en ik naar het busstation liep, begon het keihard te regenen en besloot iedereen tegelijk om naar huis te gaan. Op het busstation was geen bus te zien en werd ik ergens anders naar toe gestuurd. Maar ook daar geen chickenbussen en geen kleine busjes. Alle tuktuk´s zaten vanwege de regen vol en de taxi´s konden geen kant op omdat het hele centrum vastzat. Door de stromende regen naar Daniëlle aan de andere kant van Antigua gelopen, waar ik regelmatig de taxi belde en uiteindelijk niet om half 8 thuis was maar om half 12 met een erg dure taxi.
Donderdag met 2 processies en vrijdag voor Pasen met 4 processies zijn de drukste dagen. Ik moest donderdag eerst Boef nog terugbrengen naar d'r andere huis, veel te druk en warm om de hele dag met haar rond te lopen. Dus ik had al helemaal bedacht hoe ik het makkelijkste met de bus kon gaan en daarna verder lopen, maar er bleek van alles afgesloten te zijn en vanwege een andere route kon ik pas helemaal aan de andere kant van Antigua uit de bus. Daarvandaan was het nog een half uur lopen naar Boefje's huis, door naar San Cristobal om de processie de kerk uit zien te komen en terug naar Antigua om de andere processie te gaan zoeken. Dat is altijd vrij makkelijk omdat er op vaste plaatsen hokjes staan waar ze folders uitdelen met de routes. Dan was het ook meteen kijken of er processies op de busroute kwamen, want dan moest ik dus plannen hoe laat ik ongeveer naar huis kon. Gelukkig ging dit gewoon aan het eind van de middag, zodat ik dan even kon bijkomen van al het rondgesjok en de warmte, eten, omkleden en weer terug naar Antigua om alles 's avonds te bekijken, toch weer net anders met de lichtjes op de draagbaar. Ik wilde op tijd terug want vrijdag zou een drukke dag worden, maar na een drankje bij La Sala toch nog maar even bij onze stamkroeg naar binnen wat natuurlijk weer zo gezellig was en langer geopend, zodat we tot sluitingstijd hebben staan dansen.
Vrijdags dus iets later op pad dan de bedoeling was, maar toen ik alle 4 de routefolders had, bleek ik overal precies op tijd voor te zijn. En dan is het echt even uitdokteren wanneer waar te staan, want mocht natuurlijk niks missen. 's Avonds waren er nog maar 2 te zien en had ik heel slim bedacht om ze bij het park te gaan bekijken. Had alleen niet op zo'n drukte gerekend. Toen de 1e eindelijk na ruim 1,5 uur helemaal voorbij was liep ik een stukje door om de volgende tegemoet te lopen, maar die was te vroeg. Ik kwam precies bij een kruising uit met mensen die gingen, die kwamen en de processie, werd alle kanten heen geduwd, helemaal in de verdrukking, was niet grappig. Gelukkig was het na een paar minuten redelijk te doen en kwam deze processie vrij snel voorbij. Toen was ik er wel klaar mee en de bussen reden mooi tot 1 uur(normaal maar tot een uur of 8), dus nog een stuk naar de bus gelopen en uitgeput naar bed.

Al maanden geleden had Daan gezien dat Marc Anthony(een beroemde latino-zanger)bij de kust zou optreden. We hadden al geïnformeerd of we daar met het openbaar vervoer konden komen, maar dit bleek niet zo makkelijk te zijn. Uiteindelijk hadden we een vriend met een auto die mee wilde gaan, maar het bleef op z'n Guatemalteeks allemaal erg wazig of we nu gingen of niet. Pas op het moment dat ie voor de deur stond was het eigenlijk pas echt duidelijk:op naar Puerto San José! Een maand daarvoor waren we nog naar Monterrico geweest, ook aan de kust, omdat er een aantal daar gingen hardlopen. Maar ik had al snel spijt dat ik was meegegaan, het was zo vreselijk warm. Zelfs het zwembad was warm en de ventilator in de kamer zorgde ook niet voor verkoeling, zodat ik 's nachts in de hangmat had gelegen met steeds het licht van de zaklamp van de bewaker in m'n gezicht en mensen die op en neer liepen. Nauwelijks geslapen en om 7 uur stond ik al klaar en iedereen aan te sporen om op te schieten, weg uit die hitte(gelukkig moesten we vroeg weg omdat Tessa en Gerson de honden moesten gaan voeren). Ik zou nooooit meer terug gaan. Maar ja, Marc Anthony hè...Dus een uur nadat we waren vertrokken liep de temperatuur weer aardig op en begon het zweten, bah! Nog een heel eind voor de kustplaats bleek het podium ergens in een weiland gebouwd te zijn en konden we informeren naar kaartjes(die we niet hadden omdat het niet duidelijk was of we gingen). De prijzen vielen erg mee, er waren nog kaarten genoeg en de prijs zou 's avonds hetzelfde zijn, dus zouden we dan wel kijken. Een stuk verderop nog even bij een winkelcentrum gestopt, waar we hoorden dat Prince Royce daar ook zou optreden. Dit is Daan's grote crush en mij maakte het niet uit, maar na een paar uur denken besloot ze toch naar Marc te willen. Nog een tijdje op het strand gehangen, waar het vreselijk druk was vanwege de vakantieweek en wij de enige buitenlanders waren, zodat iets teveel mensen zich geroepen voelden iets tegen ons te zeggen of te staren. Irritant! Na het heerlijke zeebriesje weer terug de hitte in, nog een hele tijd bij een barretje aan de weg gezeten(met nog veel meer gestaar)en op naar het concert. Natuurlijk was er tegen ons gelogen(goh, zo niet Guatemalteeks...)en waren de kaartjes van Q250 (25 euro)nu Q400. Nog een tijdje moeten zoeken maar uiteindelijk kaartjes voor Q300 kunnen regelen. Het concert van de gladjakker was helemaal geweldig met veel gillende en zelfs huilende vrouwen(en nog meer gestaar omdat we hier ook zo'n beetje de enige buitenlanders waren). Ik kende uiteindelijk maar 3 nummers, maar dat drukte de pret niet. We wisten niet eens of we daar zouden overnachten, dus allemaal maar een tas meegenomen, maar gelukkig waren er weinig hotels en met die hitte hadden we al snel besloten om ´s nachts terug naar huis te rijden. Na nog wat gedoe met de politie en een niet helemaal goed werkende auto was het weer lekker terug de koelte in na een hele dag zweten.

Dus zo had ik de zaterdag van Semana Santa met nog meer processies gemist en ik was zondag zo lamgeslagen dat ik niet eens meer zin had om de laatste dag mee te maken. Het was allemaal prachtig geweest, maar voor dit jaar was het even genoeg geweest, volgend jaar weer! Ik was toch eigenlijk ook wel blij dat de bussen weer normaal reden en op hun gewoonlijke plaats en niet meer die absurde drukte. En even een dagje rust was hard nodig, want 's maandags kreeg ik de sleutel van m'n nieuwe huis. Bijna 3 maanden(!)nadat ik had gezegd dat ik dit huis wilde, was eindelijk alles rond. Natuurlijk kwam de eigenaresse ruim een uur te laat, maar alles wat ze hadden gezegd nog te maken bleek zomaar te zijn gebeurd. Nou ja, daar waren de klusjesmannen op dat moment nog mee bezig...Er bleek alleen nog iets mis te zijn met de waterleidingen, maar dat zou zo snel mogelijk in orde gemaakt worden. Dus daar zat ik eindelijk in m'n gigantische huis, heerlijk licht en ruim, met een grote tuin en slaapkamer en een dakterras met een geweldig uitzicht op de vulkanen(als het tenminste niet bewolkt is). Ik was 's morgens nog naar de provider geweest voor de aansluiting van kabel-tv en internet en dat bleek zomaar mogelijk te zijn en zou een paar dagen later geregeld worden. Word ik de volgende dag al gebeld dat ze voor de deur stonden, terwijl ik er niet eens was. Gelukkig konden ze 's middags terug komen. Ik had nog steeds m'n bedenkingen of het wel allemaal goed zou komen, tot nu toe zitten dat soort dingen niet erg mee, en inderdaad werd er al snel bedenkelijk gekeken. Maar na een telefoontje naar de eigenaar van het huis werd er een kabel aangesloten aan een mast in de straat, de kabel helemaal doorgetrokken langs de muur, een gaatje naast de voordeur gemaakt en zo aangesloten in de gang. En het werkt allemaal nog geweldig ook. Wat een Guatemalteeks wonder!
Na een paar dagen schoonmaken en spullen inpakken kwamen de hulptroepen donderdags met een pick-up en een jeep om alles te verhuizen. Want behalve m'n eigen spullen had ik nu ook allerlei spullen voor het weeshuis, maar het paste precies. In m'n nieuwe huis moest alleen nog even het bed van de 1e verdieping naar mijn slaapkamer op de begane grond. Het bed met een touw over de railing gehangen, maar we durfden het toch niet goed aan, want dat ding was loeizwaar, dus nog even wat mannetjes geregeld en nu heb ik heerlijk m'n tweepersoonsbed. Gelukkig had Gerson meteen m'n gordijnrails bevestigd, zodat m'n nieuwe gordijnen ook opgehangen konden worden, m'n beddengoed van de markt was fris gewassen door iemand een dorp verderop en ik kon alles gaan uitpakken. En als je maanden erg simpel hebt geleefd met niet-uitgepakte koffers, kamers zonder licht, stoffige gordijnen en een tv met alleen maar sneeuw en strepen, dan word je gewoon erg gelukkig als al je spulletjes een plekje hebben, je normaal naar de tv kunt kijken en niet meer de deur uit hoeft voor internet! Ook 's morgens wakker worden zonder het geslaan van de poort, blaffende honden en luide muziek is erg genieten. Alleen kom je er natuurlijk pas achter of er nog problemen zijn in het huis als je er éénmaal in zit..Er zijn nogal wat lekkages en vanwege de open binnenplaats zitten er erg veel beestjes. Gelukkig wordt het al minder met de minimiertjes, is niet grappig als je aan je heerlijke lunch wilt beginnen en de zak met broodjes blijkt vol met mieren te zitten. Ook wordt het iets minder met de spinnen, heb er al heel wat vermoord. Alleen zat er een paar dagen geleden nog een vrij groot exemplaar in m'n slaapkamer, loop ik naar de keuken om iets te pakken om hem dood te meppen, loopt daar nog een gruwelijkere rond...En dan heb je nog de pissebedden, muggen die me regelmatig lek steken en allerlei kevertjes, rupsen en torretjes. Moet regelmatig m'n slippers wassen vanwege alle doodgestampte insecten eronder. Het regenseizoen is nu echt begonnen met veel bewolking, koudere nachten en af en toe ook koude dagen en flinke plensbuien. Met de 1e bui kwam het water door de ramen in 4 kamers langs de muur naar binnen gestroomd...En de soort van boiler heeft zomaar een week gewerkt. Na een paar dagen een koude douche liet de klusjesman zien dat ik bij de stoppenkast een schakelaar om moest zetten en ja, ik had weer warm water...voor 1,5 minuut, dus als ik m'n haar moet wassen kan ik 2 keer de douche uit om de schakelaar om te zetten. Maar als het goed is komen dit weekend dan eindelijk de klusjesman en de loodgieter om zoveel mogelijk in orde te maken. Hoewel ik dit soort problemen niet had in m'n andere huis, neem ik het hier allemaal op de koop toe, vind dit huis nog steeds geweldig. Ook kom je er pas met schoonmaken achter hoe vies het eigenlijk is, dus is daar de laatste weken al heel wat tijd in gaan zitten(pff, toch al m'n favoriete hobby). En dan verbaas je je maar weer eens over hoe ze hier de boel afwerken en hoe fijn het is dat als ze met cement aan de gang gaan niks afdekken, zodat ik ruim een uur bezig ben geweest om 2 richeltjes van de douchedeuren schoon te krabben.

Helaas ging het met Boef de laatste maanden niet zo goed, heb er regelmatig mee bij de dierenarts gezeten. Eén keer had de dierenarts de verkeerde diagnose gesteld en een erg heftige injectie tegen vergiftiging gegeven. Daar was ze zo ziek van geworden dat ik echt dacht dat ze er in zou blijven. Ze is toen ook een paar uur ter observatie bij de dierenarts gebleven. Na een paar dagen was het nog steeds niks en bleek bij een andere dierenarts dat ze rugpijn had(waarschijnlijk iets verkeerd gedaan met het rondrennen in de tuin). Na een flinke pijnstiller en nog wat controles ging het al stukken beter. Alleen blijkt ze ook staar te hebben, wat in 1 oog al voor een waas zorgt, dus daar ben ik wel erg bezorgd over want er is niks aan te doen. Maar verder is ze gelukkig weer helemaal d'r oude, gekke zelf.

Ik had ruim 2 maanden geleden de papieren ingeleverd voor m'n visum, maar er was weer een nieuwe regel dat je zelf moet komen tekenen. Dus vorige week met de bus naar de hoofdstad, zo'n hekel aan. Gelukkig kwam m'n advocaat ook naar het migratiekantoor en begon het wachten bij verschillende loketten. Begint hij opeens over een boete die ik moest betalen, omdat de papieren te laat waren ingeleverd. Nog even een discussie, want ik vond dat het niet mijn schuld was dat hij de papieren niet op tijd klaar had. Zegt ie dat het “maar” 650 quetzal is en geen 650 dollar...Blijkbaar heeft hij niet echt door wat mijn salaris is en dat dat voor mij 2 weken boodschappen is. Na m'n handtekening gezet te hebben, vroeg ik nog even hoe lang hij dacht dat het zou duren voordat ik m'n visum had. Toen ik alles inleverde(dus 2 maanden geleden)had hij het over 2-3 maanden, maar dat zei hij nu ook weer. Ach , je moet er maar de humor van in blijven zien. Aangezien ik nu al wel commentaar zal krijgen over de lengte van het verhaal, zal ik maar niet meer uitweiden over m'n werk. Heel in het kort: af en toe wat vooruitgang, totdat er weer iets fout gaat en de boel weer tijdelijk stil ligt. Maar langzaam maar zeker moet het goed komen(denk ik in een positieve bui)!

Ik heb al wat verzoeken gekregen voor mijn adres, altijd leuk om een kaartje te krijgen(of Nederlands eten, want dat gemis begint nu toch wel weer te komen, of haarlak waar je haar niet binnen een dag spekvet van wordt, of pannen waar niet alles meteen in aanbakt, of schoonmaakdoekjes die niet binnen een half uur al naar de klote zijn enz.):
2a avenida norte, casa 8, 4to canton,
San Pedro las Huertas
Antigua, Guatemala

foto's: http://jessicans.mijnalbums.nl

Liefs Jessica