Weer "thuis" (met alle bijbehorende ergernissen)

Ongeleufelijk,ik ben alweer ruim 2 maanden in Guatemala,wat vliegt de tijd.
Op maandag 7 december vloog ik van Buenos Aires naar Guatemala City,met een tussenstop in Mexico City.Precies op de dag af 2 jaar geleden was dit de eerste stop op het begin van m´n hele lange reis.Ik kwam toen hartstikke ziek,zwak en misselijk aan,verdwaalde in het doolhof dat ze daar vliegveld noemen,sprak geen woord Spaans,miste m´n volgende vlucht en ik wilde hier nooit meer terugkomen.Maar ja,via Mexico vliegen was stukken goedkoper,ik spreek nu Spaans en was niet ziek,dus had er nu meer vertrouwen in. Ik had 1,5 uur om over te stappen,maar het was weer één bak ellende.Eerst naar de gate,toen door om een stempel te halen.Daarvandaan had ik geen flauw benul meer hoe terug te komen bij de gate.Ik werd weer alle kanten opgestuurd,totdat ik opeens in de aankomsthal liep.Ach,dan eerst maar snel een sigaretje roken,laat was ik toch al.Uiteindelijk toch weer de gate gevonden,moest ik naar een andere gate,aan de andere kant van het vliegveld.Helemaal bezweet en gestresst kwam ik daar veel te laat aan,was er nog geen personeel te bekennen.Die kwamen pas aanzetten toen het vliegtuig eigenlijk al in de lucht had moeten zijn.Zonder ook maar enige melding van vertraging.Ook was ik er pas op de vlucht naar Mexico achtergekomen dat ik standby stond.Dus ik zat nog helemaal in de zenuwen of dat ik na al dit gedoe überhaupt wel weg kon.Maar gelukkig was dit zo opgelost en vertrokken we met een uur vertraging.Na een lange reis van in totaal 14 uur kwam ik dan eindelijk aan in Guatemala.Tessa,Gerson,Tony en Boefje stonden me op het vliegveld op te wachten.Wat heerlijk om ze weer te zien.Boef was helemaal door het dolle heen en ook in het taxibusje bleef ze me maar onder lebberen.Kon op het begin niks zeggen,want zo gauw ik m´n mond open deed,had ik een tongzoen van d´r te pakken :wink: .

Omdat ik laat aankwam,zou ik de eerste nacht bij Tony thuis in Santa Ana blijven slapen en daarna snel ander onderdak zoeken.´s Morgens souveniers uitgedeeld en toen snel door naar Antigua(is 20 minuten lopen van Santa Ana vandaan),op appartementenjacht.De vorige twee keren had ik vrij snel iets gevonden,dat verwachtte ik nu eigenlijk ook weer.Maar het viel zwaar tegen.Er waren maar weinig appartementen beschikbaar en die waren of te duur,te klein,te ver van het centrum of er mochten geen honden in.Ook de volgende dag veel advertenties uitgeplozen,mensen gebeld en meteen weer heel Antigua gezien met alle appartementen bekijken.Ik kwam ook veel bekenden tegen,dat was erg leuk,maar verder viel het zwaar tegen.Ik was zo verschrikkelijk moe van vooral de laatste drukke weken reizen en het weekend rondlopen in Buenos Aires en wilde zo graag een eigen stekje vinden.Aan het einde van de tweede dag,terwijl ik al helemaal oververmoeid was ingestort,bleek dat er gewoon niet meer te vinden was.Ik moest maar een keuze maken uit wat ik had gezien.Dus werd het een appartement dat vrij groot was,goedkoop t.o.v. de andere appartementen en in mijn favouriete straat.Maar het was erg vies,ongemeubileerd en,het grootste nadeel,erg ingebouwd zonder ramen naar buiten,dus erg donker.Maar ik moest toch iets.Gelukkig werkte de huisbazin erg goed mee en zij zou van mijn voorschot voor de meubels zorgen.Ook zou de boel opnieuw geschilderd worden,want het zag er niet uit.Alles was vies geel en één muur was wel vier kleuren door elkaar.Ik mocht zelf de kleuren uitkiezen en het leek me een goed idee om zelf de boel te schilderen.Ik wilde hier wel een tijdje blijven en dan vond ik het fijn als het er goed uitzag.Die Guatemalteken boeit dat allemaal niet zo.
Ik had,totdat ik het appartement in kon,eigenlijk ergens in Antigua willen verblijven,maar ik had nauwelijks tijd om iets te zoeken.En wat ik zag,was erg duur voor maar een week,dus besloot ik maar wat langer bij Tony te blijven.Maar poeh,poeh,dat viel niet mee.Zijn leefomstandigheden zijn vrij normaal voor Guatemalteekse begrippen,maar voor mij als westerling absoluut niet.Op een stuk grond staat een klein huisje dat half op instorten staat,met één kamer voor Tony en z´n moeder(waar ik dus ook sliep)en één kamer voor een gezin met drie kinderen(waar ze ook moeten koken).Wel een aparte keuken voor de moeder van Tony,een hokje met een wc zonder bril,waar je een emmer water in moet gooien,omdat je niet kunt doortrekken en een douche met alleen ijskoud water.Ben de eerste weken maar bij Tessa in Santa Catarina gaan douchen.Achteraan op het stuk grond staat nog een golfplaten gammel hok,waar een vrouw met haar drie kleine kinderen "woont".Verder liepen er nog Boefje en Bobby,de hond van Tony,rond en was er nog een hok met een haan en wat kippen.Bijna elke ochtend werd ik tussen 6 en 7 uur wakker van muziek die keihard ergens aanging,de haan die begon te kraaien of Bobby die begon te blaffen.Dan ging ik me maar vast snel buiten opmaken,met wat geluk liep er nog niemand rond.Maar meestal had ik meteen drie kinderen om me heen,die het maar wat interessant vonden wat ik aan het doen was en geen moment d´r mond dichthielden.Ook het contact met Tony´s moeder ging me aardig op de zenuwen werken.Zij verstaat mij zelden en ik begrijp haar niet,omdat ze erg binnensmonds praat en Spaans gebruikt wat ik niet ken.Ze loopt altijd maar wat rond te scharrelen op hun erf of zit in de keuken voor zich uit te staren,ze gaat echt nooit de deur uit.Echt een zielig,oud vrouwtje.

Ik kon dus donderdags al op zoek naar verf en schoonmaakspullen,samen met Tony,Boef en twee buurkinderen.Zij hadden bijna drie maanden vakantie en hier moeten ze zichzelf maar vermaken.Dat terwijl ze bijna niks hebben,dus dat valt niet mee.Natuurlijk verveelden ze zich rot en wilden graag mee.Met de hele bups en alle spullen kwamen we aan in m´n nieuwe appartement,waar we meteen konden beginnen met met verven en de kinderen gingen schoonmaken(ongelooflijk,zie je dat in Nederland al gebeuren met een acht- en tienjarige?!). Gelukkig was het maar voor een paar uur,want ik werd al snel stapelgek.De kinderen begonnen ruzie te maken met elkaar,Boef liep overal in de weg en ging uiteindelijk tegen een net paars geverfde muur liggen.Ik probeerde de verf eraf te krijgen,maar toen liep ze rond met een roze kont :sad: .Ik was blij dat ik ´s avonds even mee kon naar het vliegveld om de ouders van Tessa op te halen,die voor drie weken kwamen.
Daarna ben ik twee weken druk bezig geweest met verven en schoonmaken.Aangezien de familie al druk bezig was in het nieuwe huis van Patricia,besloot ik ze deze keer maar niet lastig te vallen en het alleen te doen.Ik was vaak van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat bezig,dus van m´n geplande weekje rust na het reizen kwam helemaal niks.Als ik dan ´s avonds om een uur of 10 weer terugkwam bij Tony thuis,was alles al donker en lag iedereen te slapen.Het was leuk om ´s morgens even de buurkinderen te zien die,zodra ze me zagen,m´n naam gillend allemaal naar me toe kwamen rennen om me te omhelzen.Maar ik was blij dat ik na het eerste weekend in het appartement kon gaan wonen.Dus na een week bij Tony kon ik m´n spullen weer gaan verhuizen.
Al snel had ik alle meubels,was allemaal leuk spul.Totdat de bank kwam!Niks lekker relaxed zitten,het was een houten tuinbank.De volgende ochtend het er met de huisbazin over gehad,die me wel gelijk gaf dat ik het niks vond.Dus tuinbank de deur uit en een dag later kwamen ze aan met een mooi zwart bankstel(dat ook voor geen meter zit,maar altijd nog beter dan een tuinbank).Ik had gehoopt binnen een paar dagen klaar te zijn met verven en schoonmaken,maar dat viel natuurlijk tegen.Bijna alles moest twee of drie keer geschilderd,omdat de verf en de muren van niet al te beste kwaliteit waren.Verder was het appartement echt zó vies,dat ik bijv.heel de vloer met zo´n 45 schuursponsjes heb schoongemaakt om het er een beetje uit te laten zien.Overal zat verf en kauwgom,zo smerig.En dan kwam de huisbazin weer aanzetten met een koelkast en gasfornuis,waar ik uren op aan het poetsen was,was echt niet leuk meer.Ook had ik heel wat keren de klusjesman over de vloer,die meteen een raampje in de keuken had gemaakt en daarna alle lekkages kon gaan maken.Eerst de gootsteen in de keuken,toen in de badkamer,toen weer in de keuken en daarna op een andere plek in de badkamer.En toen ik eindelijk zo´n beetje klaar was,zag ik opeens rare vlekken op de muren.Voordat de klusjesman erachter was dat dit van de badkamer van de bovenburen kwam,waren we drie weken verder en zaten er overal vochtplekken,die nu nog aan het drogen zijn.Door al deze onvoorziene dingen heeft ie nog steeds niks gedaan aan de afvoerbuis,die eigenlijk al in december wegggehaald zou worden,waardoor ik nog steeds twee grote zakken cement,een kruiwagen en gereedschap in huis heb staan.Heel erg fijn allemaal...
Ook het aanvragen van de kabeltv werd één drama.De aanvraag was op Tony´s naam,want voor mij als buitenlandse was het zo´n beetje onmogelijk dit aan te vragen.De aansluiting zou 5-7 dagen na de aanvraag plaatsvinden,maar er was een probleempje.Iemand met dezelfde naam als Tony,maar met een heel ander adres en identiteitsnummer,had een schuld bij dit kantoor en dat moest eerst uitgezocht worden :? .Na 2,5 week waren ze erachter dat het inderdaad iemand anders was(heel knap van ze)en er zou een monteur langskomen.Uiteindelijk 4 bezoeken aan het kantoor en in totaal 3,5 week later,kwam eindelijk de monteur.Toen bleek er geen aansluiting mogelijk te zijn.Gelukkig had ik al een dvdspeler en zijn er al dvd´s te koop voor 10 quetzal(=89 eurocent),maar ik was al die films kijken aardig beu.Eindelijk kwam de huisbazin in aktie en vroeg m´n bovenbuurman om hulp.Ik moest kabel en wat aansluitingen kopen.Met de erg zatte bovenbuurman het dak opgeklommen,hij sloot de boel aan en eindelijk had ik(illegaal)kabeltv.Het was nog een heel gedoe om een goed signaal te krijgen,maar na van alles verschoven te hebben,is het nu wel te doen en kan ik weer genieten van al m´n series!

Dus de eerste weken weinig leuks gedaan,behalve weer het beginnen met de daklozenrondes en meteen het eerste weekend het daklozenvoetbal.Erg leuk om iedereen weer te zien.Ook Jolanda,de oprichtster van Por Eso(via deze organisatie wordt het werk met de daklozen gedaan,zie http://poreso.org ),was 1,5 week overgekomen uit Peru en er waren nog meer bekenden van vorig jaar net aangekomen.
Nog een ochtend op de school in Santa Catarina meegeholpen met koken.Het was de laatste week van de vakantieschool en elke groep maakte een gerecht uit een bepaald land.Terwijl we moesten wachten totdat alle gerechten klaar waren,een erg chaotische stoelendans met heel veel kinderen gedaan.Daarna was het smullen van al het lekkers.
Net voor kerst was ik klaar met verven en schoonmaken en kon ik eindelijk uitslapen en uitrusten.Kwam er toen pas achter hoe koud en donker m´n appartement eigenlijk is.Op Kerstavond bij Tessa en Gerson thuis zijn verjaardag gevierd en ook 1e Kerstdag vierden we ´s avonds daar.Iedereen had iets te eten gemaakt,er waren cadeautjes en we zaten lekker in de tuin bij een houtvuur in de kruiwagen.
Tussen Kerst en Oud&Nieuw mochten we iets extra´s doen voor de daklozen.We hebben nu met z´n drieën de leiding over het project(Marjolijn,die het mee had overgenomen toen ik er niet was,Tessa en ik)en met Marjolijn ging ik inkopen doen voor de pakketjes die we gingen uitdelen.Halverwege kregen we twijfels over het te besteden bedrag en moesten we Jolanda bellen.Bleek er een flink misverstand te zijn en hadden we al één keer zoveel meer uitgegeven da de bedoeling was.Oeps,foutje!Toen bij Marjolijn leuke pakketjes gemaakt van de handdoeken,dassen,pinda´s,zeepjes,tandenborstels en tandpasta.´s Avonds kwam de hele bups uit Santa Catarina met een pick-up,waar we alle dozen en tassen in konden zetten.Er waren heel veel bananen gedoneerd aan de school,die daar stonden te verrotten.Ze waren de hele dag bezig geweest om daar smoothie van te maken.Dus nu hadden we ook twee gigantische pannen met bananensmoothie om uit te delen.Het was erg grappig met z´n allen achter in de pick-up.Maar éénmaal bij de daklozen werd het een grote chaos.Er waren opeens veel meer mensen als normaal en we kwamen er al snel achter dat we veel te weinig pakketjes hadden.Vooral bij de vuilnisbelt werd de pick-up al snel omringd door mensen,geen idee waar ze zo snel vandaan kwamen.Er werd zelfs een tas onder m´n voeten vandaan gejat,die we maar met veel moeite terug kregen.
Oudejaarsavond gingen Tony en ik al op tijd naar het park,waar allerlei optredens waren.Ook liepen er mensen rond met een soort omhulsel,waar vuurwerk uit kwam.Levensgevaarlijk,maar zo grappig om te zien.Daarna een straat ingegaan waar ook optredens waren.Hier was het zo druk,dat we af en toe nauwelijks vooruit kwamen.Hier hebben we de laatste uren van 2009 bij een podium gestaan,waar ook Tessa,Gerson en Dees naar toe waren gekomen.Ondanks dat er al weken vuurwerk werd afgestoken,helemaal op Kerstavond,viel het nu tegen(net zoals vorig jaar).Daarna nog even bij iemand thuis gezeten,maar ik was erg moe en lag al op tijd op bed.

In het nieuwe jaar begon de ellende met m´n bovenburen pas echt.Er is een open stuk in het huis,van mijn appartement naar dat van hun.Het is vreselijk gehorig en vanwege de harde stem van de bovenbuurman kon ik al z´n gesprekken letterlijk volgen.Na een paar weken vakantie gingen ze nu weer aan het werk.Maar ze gingen al tussen half 6 en 7 uur de deur uit.Werd ik niet wakker van voetstappen boven m´n hoofd of piepende en dichtslaande deuren,dan was het wel van één van hun twee honden.Deze heeft verlatingsangst(net zoals Boef)en zodra de deur achter de buren dichtviel,begon hij te janken en tegen de deur te krabben.Dit maakte zo´n vreselijke herrie,dat het onmogelijk was om erdoorheen te slapen.Vaak begon Boef dan nog te blaffen vanwege de herrie,dan begon de andere buurhond ook te blaffen en was het feest compleet.En dit alles rond 6 uur ´s morgens!Ik ben al geen ochtendmens en lig vaak niet voor 12 uur op bed,dus het begon me flink op te breken.Werd sjagrijnig en had vaak hoofdpijn.Ook heb ik in m´n woonkamer een raampje zitten met alleen maar een paar spijlen en nog geen glas.Dit zou vorige week komen,maar toen werd alleen de raamlijst er zo hard ingemept,dat er een heel stuk muur naar beneden is gekomen.Het glas was kapot gevallen,daar moet ik nog wat langer op wachten.Naast dit raampje is de trap naar de voordeur van de bovenburen en steeds als de honden werden uitgelaten,staken ze hun kop door het raam.Boef werd hier zo nijdig om,dat het vaak een half uur duurde voordat ze weer wat gekalmeerd was.Er viel niet echt met de buren te praten,want hij is een vreselijk arrogante en onbeschofte Amerikaan,die de helft van de tijd zat is.Na een paar weken met steeds meer hoofdpijn en al plannen om maar te gaan verhuizen,hoorde ik dat z´n Guatemalteekse vrouw alleen thuis was(ja,je hoort alles!).Zij is wel aardig,dus sprak ik haar aan op de herrie.Ze vertelde me dat ze een paar dagen later gingen verhuizen,wat was ik blij met dit nieuws!Na hun verhuizing heb ik een paar dagen echt genoten van de rust.En ik hield aan hun verhuizing nog een gasfornuis met oven over,die we van de huisbazin mochten omwisselen tegen mijn simpele vierpitsgasfornuis.Was ik wel weer uren aan het schoonmaken,wat een stelletje varkens zeg(zij hadden dus ook voor mij in het benedenappartement gewoond,vandaar dat het zo vies was)!
Nu zit er een Fransman in het bovenappartement,waarvan ik niet veel hoor.Hij vertelde me al na een paar dagen dat ie niet tegen dat gehorige huis kan en binnenkort alweer weggaat.Het wordt dus even afwachten wie er dan weer in komt.Van mij mag het voorlopig leeg blijven staan,lekker rustig.

Door al dit gedoe duurde het wel tot halverwege januari dat ik lekker in m´n vel zat en het weer naar m´n zin had in Antigua(was zelfs al bezig geweest met een ticket naar Nederland te zoeken).
Ook kwam Isolde,die ik hier vorig jaar had ontmoet,weer terug.Zij is 7 maanden zwanger en blijft nu hier bij d´r vriend wonen.Ze had een nieuwe bankpas voor me meegenomen,want na alle ellende in Zuid-Amerika,waar m´n pas het alleen in Bolivia deed,bleek ie ook hier niet te werken.Ik kan wel pinnen met m´n creditcard,maar dat is erg duur.Dus meteen de nieuwe pas uitgeprobeerd,die het dus ook niet deed.Ik probeerde het vorige week nog een keer,toen deed ie het opeens wel,weer een probleem opgelost.
Hoewel ik af en toe niet zoveel te doen heb,vliegen de dagen om.Tony kreeg last van een zenuw in z´n been en kon weken nauwelijks lopen(het gaat nu weer wat beter).Dus ging ik bijna elke dag naar Santa Ana om hem gezelschap te houden.Ook Boef vindt het steeds heerlijk om d´r maatje Bobby weer te zien.Die twee stormen meteen op elkaar af,ze zitten elkaar achterna en bijten in elkaars kop,poten en oren.Ik vind het er maar eng uit zien en ze grommen me wat af,maar blijkbaar vinden ze dit leuk.Ook de buurkinderen verveelden zich nog rot(de school is pas eind januari begonnen),dus werden er toneelstukjes voor ons opgevoerd,er werd gedanst en spelletjes gespeeld.Tony en ik hebben een soort gedeelde voogdij over Boef,want moet ik werken of iets doen waarbij ze niet mee kan,dan gaat ze naar Tony.Ik kon merken dat ze het tijdens mijn afwezigheid hartstikke goed heeft gehad,want ze voelt zich daar helemaal thuis.De kinderen spelen veel met d´r en de jongste van 6 jaar voert Boef steeds d´r brokjes als ze niet wil eten.Maar luisterde ze al niet al te best voordat ik wegging,het is nu nog veel erger geworden.Als ik met d´r op straat loop,loopt ze of constant te snuffelen en kippenbotjes en andere zooi te eten,of keihard aan de riem te trekken.Gek word ik ervan!Ik heb nu wat tips van Marjolijn gekregen hoe ik Boef kan trainen.Maar dat lukt nog niet zo best,omdat ze ook veel bij Tony is.Ook begon ze opeens te schooien.Ik was er al snel achter hoe dat kwam.Iedereen bij Tony thuis weet dat ze Boef niks mogen geven,maar de kinderen vinden het erg leuk om iets voor d´r neus te houden en dan weg te trekken.Toen ik dat zag,ben ik erg boos op ze geworden,hopelijk heeft dat geholpen.Ook krijgt Bobby alle kliekjes,dat terwijl Boef gewoon naast hem staat.Af en toe krijgt ze dan toch iets te pakken,waarna ze even later weer moet overgeven.De eerste weken gaf ze elke dag wel een keer over.Had ze vorig jaar ook al last van,maar het gaat gelukkig de laatste tijd weer beter.
Liet ze me de eerste dagen nog redelijk met rust,al snel volgde ze me weer op de voet.Ga ik naar de wc,dan ligt ze op m´n voeten.Sta ik onder de douche,dan ligt ze ervoor met d´r kop op het verhoginkje.Duurt het d´r te lang,dan steekt ze d´r kop een keer om het douchegordijn en zodra ik het gordijn wegtrek,begint ze m´n benen en voeten af te likken.Denk ik dat ze lekker ligt te slapen en sta ik even op,gaat meteen d´r kop omhoog.Alleen als het d´r ´s avonds te laat wordt,dan gaat ze alvast op bed liggen,terwijl ik nog tv zit te kijken.Ze gaat altijd op mijn plekje liggen,wat een heel geschuif is voordat ikzelf wat plaats heb en lekker lig.En is ze ´s morgens voor mij wakker,dan zet ze d´r pootjes op m´n arm en krijg ik een lebberzoen.Maar als ik dan opsta blijft madame nog lekker liggen.Ze is nog erger dan ik,ze kan makkelijk tot 12 uur slapen en komt moeilijk op gang.Als ik me op het bed zit op te maken,komt ze dicht tegen me aanliggen.Maar zodra ik m´n toilettas dichtrits,weet ze dat ik bijna klaar ben om d´r uit te laten en springt ze met een noodgang van het bed af.D´r favoriete spelletje is achter één van d´r speeltjes aanrennen,die ze uit zichzelf terug komt brengen en dan moet ik het weer weggooien.Dit houdt ze makkelijk een uur vol,het liefste ´s avonds laat.Ook geweldig(volgens Boef)is achter de insecten aanzitten.Regelmatig vind ik wat vleugeltjes of een uit elkaar gerukte tor in huis.In het steegje naar m´n voordeur zitten de laatste tijd veel kakkerlakken,die probeert ze steeds te vangen.Gelukkig ben ik daar altijd op tijd bij om dat te voorkomen.Bah,zeker eerst zo´n vieze,gigantische kakkerlak in d´r bek en mij daarna een zoen geven.Ze is net 1 jaar geworden en spoort dus voor geen meter,ik kan zo om d´r lachen(en af en toe ook erg boos op d´r worden)!

We hebben vrij veel werk met de daklozen.De samenwerking met z´n drieën liep in het begin erg moeilijk en er waren veel irritaties.Na een goed gesprek gaat dit nu stukken beter.Ik loop de ronde de ene week met Tessa en de andere week met Marjolijn(en een paar vrijwilligers).We zijn al een paar keer gebeld dat er een dakloze is overleden en dan moeten we gaan identificeren...De eerste keer werd er een foto gemaakt door de lijkschouwer en hadden we het idee dat we hem herkenden(zo moeilijk,die Guatemalteken lijken zo op elkaar).De tweede keer moesten Tes en ik naar het mortuarium van het nationale ziekenhuis,een dorp verderop.Het was zo bizar dat ik er een lachstuip van kreeg,heel fout.Hier werkte het heel anders,de medewerker wilde geen foto maken.Ik zei dat ik wel zou kijken,terwijl Tes bij de deur bleef staan.Maar nadat de dode uit de koellade was getrokken,wilde de medewerker niet eens het laken van z´n gezicht af halen.Het werd een hele discussie,maar dit durfde ik toch echt niet te doen(zag het al helemaal voor me,dat terwijl ik dat laken wegsloeg,de man al kiekeboe roepend er onderuit zou springen).Uiteindelijk werd de baas erbij gehaald en zij zag het probleem niet,de medewerker moest gewoon het laken wegslaan.Aangezien ik heel slecht ben in gezichten herkennen,heb ik hem beschreven aan Tessa en heeft zij de achterkant van z´n hoofd bestudeerd.Het zag er heel akelig uit en het is zo bizar,sta je daar opeens een lijk te bekijken.Maar ook deze man kenden we niet,net zomin als de dode van vorige week(gelukkig weer via een foto).Hoewel het vaak frustrerend is dat ik zo slecht ben in gezichten herkennen,is het met lijken identificeren wel makkelijk.Ik ben alle details zo weer vergeten en houd er geen slapeloze nachten aan over(zoals Tessa,alleen al van de achterkant van dat hoofd). Er hoefde dus maar één keer een kist geregeld te worden,voor de man die wij meenden te herkennen.Marjolijn en ik werden toen eind van de middag opgehaald voor de begrafenis door de begrafenisondernemers.Op de begraafplaats aangekomen,bleken de grafdelvers al weg te zijn en konden we weer omdraaien.Zo lekker Guatemalteeks...De volgende ochtend kon ik dus weer naar de begraafplaats,waar alleen de drie grafdelvers,de begrafenisondernemer en ik bij z´n "begrafenis" aanwezig waren.Terwijl de kist het gat in werd gehesen,had één van de grafdelvers nog een heel telefoongesprek boven de kist.Er was geen naam bekend van de man,dus als ie familie heeft die ooit zullen gaan zoeken,zullen ze hem nooit kunnen vinden.Ja,ik moest er wel even bij slikken,daar ging zomaar een heel mensenleven anoniem de grond in. Daarna moest ik meteen door om mee te helpen koken voor ongeveer 150 daklozen.Sinds januari hebben we een samenwerking met een comedor(eetzaal),die al sinds een tijdje elke vrijdag een lunch maken voor de daklozen,waar ze maar 1 quetzal voor hoeven te betalen(dit gaat via een kerk).Eén keer per maand is er nu een extra lunch,die door Por Eso wordt betaald.Als er niet genoeg vrijwilligers zijn,ga ik meehelpen met alles snijden en,als het eten klaar is,serveren.We zijn van 8-half 12 druk bezig met alles klaarmaken.Het is niet te geloven hoe snel alles daarna opgevreten wordt. Verder zijn er zorgen om omaatje Teresa van bijna 80 jaar,die met kleindochter Elizabeth van 26 jaar in een klein,vies kamertje in El Refugio woont.Elizabeth is verstandelijk gehandicapt,kan bijna niet lopen en (wordt?)seksueel misbruikt door haar vader,die af en toe nog langskomt.Oma zorgt al een lange tijd voor d´r kleindochter,maar ze is de laatste weken veel ziek en erg moe.En wat gebeurt er met kleindochter als oma overlijdt?We wilden graag dat er familie zou komen om even de zorg voor Elizabeth van oma over te nemen,zodat zij eens uit kon rusten.Bleek er van de telefoonnummers die we hadden geen één meer te kloppen en dat van de vader wilden we niet eens proberen.Nu is Tessa al een tijdje op zoek naar een tehuis voor Elizabeth,voor als er iets met oma gebeurt,maar er zijn hier nauwelijks voorzieningen voor gehandicapten,of het zit vol.Zo frustrerend allemaal.Zo werd ik op een zaterdagavond gebeld door iemand van El Refugio dat het weer niet goed ging met oma en wat hij moest doen.Tsja,ik had ook geen flauw idee.Daarna zijn we maar elke dag om de beurt even gaan kijken hoe het ging en of ze iets nodig had.Gelukkig gaat het nu weer wat beter met Teresa,maar hoelang nog?Ondanks deze moeilijke situaties vind ik het heerlijk werk om te doen en we lachen ook wat af met de rondes. Dan ook nog leuk nieuws:Lydia,de Canadese die ik in 2007 in Mexico heb ontmoet en waar ik in 2008 3 weken ben geweest,komt 27 februari voor 2 weken naar Antigua!Ze gaat elk jaar naar een Spaanstalig land om Spaans te studeren.Na wat hints van mijn kant kreeg ik opeens een mail dat ze alles al had geregeld en hier naar toe komt.Erg gezellie.Waar ik ook erg naar uit kijk,is het concert van Metallica op 5 maart in Guatemala City.Ik zag een tijdje geleden op Facebook dat Jeroen,een Nederlandse jongen die ook hier is,daar een kaartje voor had.Dat wilde ik ook!Dan is het fijn dat het hier zo´n klein wereldje is,want na wat telefoontjes had ik zijn telefoonnummer te pakken.Hij had toch geen kaartje,want hij had gehoord dat het al was uitverkocht.Na een middagje zoeken op internet en veel heen en weer gebel,bleken er nog wel kaartjes beschikbaar te zijn.Waarschijnlijk omdat ze voor hier erg duur zijn,600 quetzal(54 euro),bijna westerse prijzen.Toen zijn we naar de hoofdstad gegaan om 5 kaartjes te kopen,er wilden nog wat vrienden van Jeroen mee.Ben erg benieuwd hoe dat gaat worden,Metallica in Guatemala!

Vorige week moest ik weer aan het verven,nu op de basisschool.Tessa heeft daar via d´r stichting(zie http://tessunlimited.nl)twee nieuwe klaslokalen laten bouwen,die klaar moesten zijn voor de opening afgelopen vrijdag.Het werd nog een heel officieel gedoe met iemand van het ministerie van onderwijs,speeches,het volkslied met iedereen in de houding,een lintje doorknippen en de onthuldiging van een bord met de naam van Tessa´s stichting.
Ik heb het dus weer prima naar m´n zin,helemaal als ik het weerbericht van Nederland en alle sneeuwfoto´s zie.Op één koude week na en twee middagen regen(erg vreemd voor de tijd van het jaar),is het overdag heerlijk met het zonnetje,rond de 25 graden.Volgens mij is het weerbericht op deze site van Guatemala City,daar is het meestal wat frisser. Hoewel het hier goedkoop leven is(ik betaal bijv.per maand 2000q huur,20q water,ongeveer 80q electriciteit,40q voor het afval,wat ik nog maar één keer heb betaald en toevallig vanmorgen moest er een nieuwe gasfles voor 111q komen,waar ik wel een half jaar mee doe),komt helaas het einde van mijn lekkere leventje in zicht en zal er weer gewerkt moeten worden.Ik was eerst nog van plan hier werk te zoeken,maar nu de quetzal ook nog in waarde gedaald is,zou ik maar iets van 80-90 eurocent per uur verdienen.Dus ga ik binnenkort op zoek naar een ticket(die erg duur zijn geworden!)en zal ik waarschijnlijk rond mei naar huis komen(ja,nu dus "gedwongen" voor langere tijd).Naturlijk vind ik het leuk om voor die tijd nog post te krijgen.Wie me een kaartje wil sturen,m´n adres is: 1a Avenida norte 9a interior,Antigua,Guatemala.Voor degenen die me vòòr half januari al iets gestuurd hebben,dit zal wel niet meer aankomen.Toen ben ik op het postkantoor eens navraag gaan doen,omdat mijn appartement zelf geen huisnummer heeft,moeilijk te vinden is en er niks aankwam.Toevallig lag er een kaart van tante Mieke en heb ik de postbode uitgelegd waar m´n appartement zit.Vorige week was de kaart van tante Joke mooi onder m´n deur geschoven,dus de postbode had het goed onthouden.Ook van mijn kant uit gaat het moeilijk met de post.Alleen vanuit Bolivia is het goed gegaan.Van de kaarten die ik in Argentinië heb gestuurd,is volgens mij niet eens de helft aangekomen en vanuit Guatemala,die ik eind december heb gestuurd,is niks aangekomen.Zo jammer,want ik had van alle mooie plekken waar ik ben geweest mooie kaarten gekocht.Dus niet dat jullie denken dat ik niet aan jullie denk,omdat ik af en toe een tijdje niks van me laat horen!

Foto´s: http://jessicans.mijnalbum.nl

Liefs Jessica