Dat was het dan

Een stuk later dan de bedoeling was,maar zo'n website zonder einde vind ik ook niks,dus hier nog het allerlaatste verhaal.

De laatste week in Antigua had ik het nog erg druk met de laatste souveniertjes zoeken,die natuurlijk nergens of moeilijk te vinden waren en m'n spullen uizoeken,waarvan een gedeelte bij Tessa is achtergebleven,wat spullen naar Maaiken gingen die ze gisteren mee terug heeft genomen en alles voor Boef naar Tony moest.De overgebleven spullen pasten met moeite in m'n backpack,die zoals gewoonlijk weer een paar kilo te zwaar was.Toen brak zaterdag aan,de allerlaatste dag.Wat een ellende om nu echt alles en iedereen voor het laatst te zien.
Om 3 uur 's nachts liep de wekker al af.Ik moest om 4 uur klaarstaan voor de shuttle naar het vliegveld.Boef nog een dikke knuffel gegeven,afscheid genomen van Maaik en Tony en de bus in.Terwijl ik bij het vliegveld nog een sigaretje stond te roken,wilde er blijkbaar een grote rat met me mee.Hij rende bijna m'n plastic tasje in,bah!Om 7 uur zat ik al in het vliegtuig.We hadden een prachtig uitzicht over de vulkanen,maar ik was zo moe dat ik er niet eens meer van kon genieten.M'n ogen vielen na het maken van een foto meteen dicht.M'n dutje duurde niet lang,want na ruim een half uur landden we in El Salvador.Daar hoefde ik maar een half uur te wachten voordat ik weer hetzelfde vliegtuig in kon naar Cancun(Mexico).Daar door een busje naar de juiste terminal gebracht.Ik moest nog een uur of 7 wachten,m'n vlucht naar Düsseldorf ging pas om 18.45u.Ik wilde graag van m'n zware backpack af,dus meteen naar de informatiebalie gelopen.Daar kreeg ik te horen dat de vulkaan in IJsland weer voor aswolken zorgde en het vliegtuig vanuit Düsseldorf(waar ik mee terug moest)had flinke vertraging,waarschijnlijk tot 22u.Ik kon pas inchecken om 4 uur.De hele tijd buiten rondgehangen,geen bankje te zien,dus maar op de grond een boekje zitten lezen totdat ik bijna in slaap viel.Niet zo verstandig met al m'n spullen om me heen,dus maar weer wat rondgelopen en in een restaurantje gezeten.Nog het antwoordapparaat van pa en ma ingesproken dat ik vertraging had.Ik had gebeld met m'n creditcard,wat later thuis nog voor een fijne verrassing zorgde.Zo'n 1,5 minuut bellen had me bijna 30 euro gekost!Ik was blij toen ik eindelijk kon inchecken en van m'n backpack af was.M'n boek was al snel uit en de overige uren heb ik met rot verveeld.Er kwam maar geen einde aan de dag.Ook was het er vreselijk warm en benauwd,zodat ik me niet meer erg fris voelde.Eindelijk om 21u zag ik op de borden dat het vliegtuig uit Düsseldorf was geland en kon ik naar de gate.Moest toch nog 1,5 uur wachten,maar eindelijk vertrokken we.We hoorden meteen in het vliegtuig dat we helemaal over IJsland en de vulkaan moesten vliegen,dus de vlucht zou langer duren dan gepland.Gelukkig had ik een lege stoel naast me en kon ik wat makkelijker gaan liggen,zodat ik bijna de hele vlucht heb liggen doezelen.

Met 5 uur vertraging(viel nog mee)kwam ik rond half 5 's middags aan.Pa,ma,Patricia en Jamiro stonden al een tijdje op me te wachten.Eindelijk kon ik ze weer "in het echt" zien.Erg gelachen om Jamiro's zachte g,hij praat af en toe nog platter als ik.Thuis was alles versierd en zat tante Bestsie op me te wachten met een paashaas van 1 kilo(die binnen een week op was :smile: ).Heerlijk Chinees gegeten,de eerste van vele lekkere maaltijden!Astrid,Corné en de meiden en ome Bert kwamen nog langs en 's avonds laat meteen m'n backpack uit staan pakken in m'n mooi opgeruimde zolderkamer.
De eerste week rustig aan gedaan.Iedereen weer gezien,eindelijk Patricia's nieuwe huis gezien en ik moest meteen mee naar Jamiro's voetbaltraining- en toernooi.Daarna begon de ellende van me o.a. weer inschrijven in Nederland,waarvoor ik een heel vragenformulier met de meest belachelijke vragen moest invullen en dat een week zou duren voor het geregeld was.Schoot dus niet op met m'n ziektekostenverzekering,waarvoor je ingeschreven moest staan.Fototoestel weggebracht,dat na 7 maanden intensief gebruik nodig eens nagekeken moest worden en na 3 weken had ik ook eindelijk een nieuw mobiel nummer.Ingeschreven bij het Werkbedrijf en een uitkering aangevraagd.Hiervoor moest ik heel wat papieren inleveren en bellen naar instanties voor papieren die nog misten.Heerlijk dat bureaucratisch Nederland!Maar zelfs dit is gelukt,krijg zowaar een uitkering vanaf m'n terugkomst tot a.s. maandag.Want dan begint het werkende leven weer voor me :sad: .Ik was net na terugkomst gebeld dat de Em-té in Wijk en Aalburg een eerste verkoper AGF zocht en na 2 gesprekken ben ik daar aangenomen.Ik moest me voor het Werkbedrijf ook inschrijven bij uitzendbureaus,maar veel meer als werk aan de lopende band hadden ze niet.Dan veel liever maar weer m'n oude beroep oppakken.Ik begin de 28e eerst 2 weken in Drunen en daarna moet ik dus naar Wijk en Aalburg.Om daar te komen heb ik natuurlijk een auto nodig,die heb ik de dag dat ik werd aangenomen maar meteen gekocht.Verder krijg ik vaak al vanaf dinsdag de vraag van Jamiro of ik blijf slapen,wat ik in het weekend dan maar doe.Kunnen we lekker duizenden,z'n nieuwste verslaving.En ik houd de website van de woningbouw goed in de gaten,m'n eerste reacties zijn al verstuurd.

Af en toe heb ik wel heimwee naar Guatemala hoor.Maar dan denk ik maar terug aan één van de volgende dingen waar ik hier geen last van heb:
- natuurrampen zoals aardbevingen,vulkaanuitbarstingen en stormen.Vond ik de kleine aardbevingen in Antigua vorig jaar nog wel grappig,nu was er één net na die heftige aardbeving in Haïti(natuurlijk net toen ik op de wc zat).Na al die heftige tv-beelden schrok ik me rot toen alles maar bleef schudden.En ook die van Chili was in Antigua goed te voelen.Net na m'n terugkomst is de vulkaan Pacaya tussen Antigua en Guatemala-Stad uitgebarsten,waardoor alles onder een laagje as zat en het vliegveld een tijdje was gesloten.Een week hierna heeft er een tropische storm over Guate geraasd,waarbij veel doden zijn gevallen.Vanwege complete modderstromen die door dorpjes raasden,zijn veel mensen hun huis en alle bezittingen kwijtgeraakt
- constant tegen blote borsten op straat en in de bus aankijken,omdat het voor de vrouwen niks uitmaakt waar ze hun kind de borst geven
- vreselijke insecten zoals gigantische kakkerlakken en spinnen,muggen waardoor ik altijd onder de muggenbulten zat en vaak 's nachts niet kon slapen van de jeuk en mieren met hun erg pijnlijke beten
- een tv met strepen,sneeuw of het geluid van een andere zender erdoorheen,wat alleen even verbeterde als het regende
- de winkels waar nooit wisselgeld aanwezig is.Zodra je 100q(10 euro)tevoorschijn haalt,wordt er al gezucht en moeilijk gekeken en vaak kun je zonder inkopen omdraaien en eerst voor wisselgeld zorgen.De eerste week in Nederland vroeg ik steeds als ik met 50 euro betaalde,of ze wel wisselgeld hadden.Maar nadat ik dan steeds raar werd aangekeken,had ik dit al snel afgeleerd...
- de mannen op straat die gedag zeggen als je er al voorbij bent.Zeg je niks terug dan lijk je zo'n snobistische buitenlander en zeg je nog wel iets,dan praat je in het luchtledige
- alle armoede en ellende en een regering die er niks aan doet.Ook kwam ik er door het daklozenwerk achter dat er nauwelijks voorzieningen voor ouderen en gehandicapten zijn
- de taal- en cultuurverschillen,waardoor je af en toe onbedoeld grote misverstanden veroorzaakt
- het liegen dat voor velen een tweede natuur is,en alcoholgebruik,waardoor je vaak al om 10 uur 's morgens zatte mannen over straat ziet zwalken
- alle jonge meiden die al zwanger zijn of meerdere kinderen hebben en slaaf van hun echtgenoot zijn geworden
- electrische douches met een klotestraal,waar vaak alleen óf heet water óf ijskoud water uitkomt.Ook kreeg ik er bijna altijd stroom van
- het vieze traditionele eten zoals frijoles(bonensmurrie),tortillas(droog,plat soort brood),tamales(nog drogere muik)en cilantro(koriander)dat overal in wordt gegooid.Voor het zelf koken was er voor mij niet veel keus en na een tijdje kwamen de rijst,aardappelen,broccoli,spaghetti en broodjes m'n neus uit!
- geen beschikking hebben over hier zo gebruikelijk huishoudelijke spullen.Je huis steeds moeten vegen met een bezem schiet niet op(geweldige uitvinding die stofzuiger),de was ging elke week naar de wasserette en zelfs naar een simpele blik en veger heb ik weken lopen zoeken op de markt.Blikken waren er genoeg,maar een vegertje kreeg ik pas met kerst van Tessa,die ze toevallig ergens was tegengekomen
- wc-papier dat niet doorgetrokken mag worden
- regelmatig geen water(soms voor halve dagen)of electriciteit(was altijd maar even)hebben.Ook erg fijn om hier weer drinkbaar en warm water uit de kraan te hebben
- bandamax en marimbamuziek,dat voor een paar minuten nog wel te doen is,maar van uren aan een stuk word je knettergek!
- hopeloze en uitzichtloze situaties,waarbij je vaak ziet dat als mensen dan hulp krijgen(meestal van buitenlandse organisaties),ze het helemaal verknallen en misbruik gaan maken van de hulp.Als snel is niks genoeg en wordt er steeds meer gevraagd of geëist
- wildplassers die je vooral in de drukke weekenden op elke straathoek en tegen elke kerk aan wel ziet
- afspraken die nooit worden nagekomen,zoals bijv. een raampje in mijn woonkamer dat al in januari geplaatst zou worden en waarvan toen ik wegging alleen nog de raamstijl erin was gezet.Het glas zou in maart komen,maar ja,het was kapot gevallen en een nieuwe kopen zat er blijkbaar even niet in bij de huisbazin
- als voetganger nergens voorrang krijgen waar je het gewoon zou moeten krijgen.Als er eens iemand stopt,dan zie je door de geblindeerde autoruiten niet of je wel bent opgemerkt.En alle ongelijke stoepen en straten,waardoor je regelmatig half je nek breekt
- iemand in goed Spaans aanspreken,waarna je wordt aangekeken alfof je Russisch spreekt.Ik begin het Spaans nu wel te missen,maar in het begin was het wel lekker om alleen maar Nederlands te hoeven praten i.p.v. Spaans naar Engels omschakelen,dan weer Nederlands en af en toe Duits(hè Maaik!).Ik praat nog wel één keer in de week Spaans met Tony op Skype,die dan ook altijd even de koptelefoon bij Boefje opzet,zodat ik ook even tegen haar kan babbelen :smile:
- in de chickenbus je door de eerste rijen heen moeten wringen omdat ze met 3 personen op één bankje gaan zitten,terwijl er achterin vaak nog plek genoeg is
- er is nergens logica voor(zie hierboven).Hoe moeilijker iets gedaan kan worden,hoe liever
- niemand heeft ooit haast met iets,op tijd komen is er zelden bij,maar in winkels moet er altijd voorgekropen worden
- bewakers met grote geweren bij elk onbeduidend winkeltje of vervoer van bijv. frisdrank(alhoewel dat snel wende).

Na deze lange lijst vragen jullie je natuurlijk af waarom ik dan toch m'n hart heb verpand aan dit land.Ik zou zeggen:betaal m'n vlucht en verblijf,ik zal alles regelen,jullie tolk en gids zijn en het land laten zien dat zo geweldig is!

Liefs Jessica

p.s. Met dank aan mijn beschermengeltjes(en veel geluk),waardoor ik in die ruim 2 jaar nooit ben beroofd of andere ellende,waarover ik onderweg toch genoeg heb gehoord!

foto's: http://jessicans.mijnalbums.nl