Guatemalteekse mentaliteit moeheid

De basisschool in Santa Catarina had een oven nodig en organiseerde een vrijdagochtend een soort braderie om geld in te zamelen.Tessa wilde met d´r stichting helpen met de verkoop van smoothies en fruit,of Maaiken en ik wilden helpen in de fruitkraam.Dus togen we met z´n drieën op donderdagmiddag naar de markt om bergen fruit te kopen.Een watermeloen voor 50 cent,een pond aardbeien voor 30 cent,een ananas voor 1 euro,voor 12 euro hadden we zoveel tassen met fruit,dat we met de tuk-tuk naar huis moesten,het was niet te tillen.In onze keuken 2 uur lang fruit staan schillen,snijden,blenderen en op stokjes gedaan.Uiteindelijk hadden we 4 kannen met verschillende smaken smoothies,zo´n 14 liter,en heel wat stokjes met fruit.Daarna snel door naar de daklozenronde,pff,was weer een drukke dag.
De volgende ochtend met alle spullen in de taxi naar school.We dachten dat we rustig een uur zouden hebben om alles klaar te zetten,het begon om 9 uur,maar alle kinderen bleken gewoon al op school rond te rennen.Tes had een tafel versierd met nepfruit,slingers en ballonnen,daar alles op klaargezet.Er werden meer etenswaren klaargemaakt,er was blikgooien,voetballen,schminken,verkoop van tweedehandskleding en Gerson ging salsales geven.Meteen om 9 uur was het een drukte van belang,er kwamen ook wat scholen uit de buurt langs,dus heel veel kinderen.Iedereen moest eerst bonnetjes kopen om die dan bij ons in te leveren.Maar er stond al snel een rij over zowat het hele schoolplein voor de bonnenverkoop,dus ook maar geld aangenomen.Ik dacht dat we veel te veel hadden en dat ons fruit niet zo hard zou gaan,maar al na 20 minuten stond ik als een gek fruitstokjes bij te maken en binnen 50 minuten was alles op!Dat was even flink doorwerken geweest.Alles opgeruimd en toen konden we gaan helpen bij het schminken.Dat was niks voor mij,had een paar kinderen geschminkt,maar ik vond het er niet uitzien.Rond 11 uur liep het alweer leeg,maar er was voldoende geld opgehaald voor de oven.

De volgende ochtend gingen Maaiken en ik meehelpen met het verhuizen van de laatste spullen van Tessa en Gerson.Zij vertrokken de maandag en woensdag daarop voor 3 maanden naar Nederland en alle spullen moesten naar hun nieuwe huis in Santa Catarina,waar ze in oktober gaan wonen.En hoe goed Tessa alles had geregeld met d´r stichting,zo´n ongeorganiseerde bende was de verhuizing(sorry Tes).Alles werd zo in tassen en dozen gegooid,er zaten glasplaten in een kast,maar handdoeken of maar iets om ze in te verpakken,waren de week daarvoor al verhuisd.Krijg ik een vies oventje met een dikke aangekoekte laag in m´n handen geduwd:"breng maar naar beneden"."Uhm,zal ik het eerst maar schoonmaken ofzo?"De koelkaststekker zat nog gewoon in het stopcontact,die er eerst maar uitgetrokken en maar hopen dat het vriesvak een uur later een beetje ontdooid was("nee,die kun je niet met ijs/water en al oververhuizen en dan 3 maanden zo laten staan" ).Terwijl de anderen dus druk bezig waren met alles naar beneden sjouwen,in de pick-up zetten en op en neer rijden,was ik een paar uur bezig met het schoonmaken van oventje,koelkast en magnetron...Nogmaals sorry Tes,voor alle details,maar ik vond het te grappig om achterwege te laten!
Na het vertrek van deze twee werd het weer wat stiller in Antigua :sad: .

Gelukkig was er ook weer iemand te verwelkomen.Maaiken´s vriendin Danielle had opeens besloten om op vakantie te komen.Aangezien wij nog een slaapkamer vrij hadden,kon ze mooi bij ons in huis.We hebben het erg gezellig gehad met z´n drieën.Toen ze na een week een weekje gingen reizen,was het opeens wel heel stil in huis.Ook Boef vond het maar niks,die ging steeds voor Maaiken´s deur zitten.
Ik was ondertussen nog druk bezig in de bieb op de basisschool in Santa Catarina,waar eindelijk het laatste boek in de computer is ingevoerd.Nu ben ik bezig met alle gegevens van de kinderen in te voeren,inclusief zo´n beetje iedereen met dubbele voor- en achternamen en hetzelfde met de ouders.En dan zijn het ook nog veel vreemde namen met een hoop accentstreepjes.Ik moet nogal eens de klassen in om om opheldering te vragen,het is vaak niet te lezen.
Het was erg schrikken om te zien dat de meeste ouders niet verder zijn gekomen dan de basisschool en dat het gemiddelde aantal kinderen per gezin 5 is,met een uitschieter van 12 kinderen!In veel klassen zit er zo´n 3 jaar leeftijdsverschil tussen het jongste en oudste kind,erg vreemd.Toen ik 2 van de 7 kinderen van de schoonmaakster van de school moest invoeren,zag ik dat er maar 6 maanden leeftijdsverschil tussen zat.Totale verwarring bij de vrouw toen ik om opheldering vroeg."De één is van 2006,de ander van 2007,is toch een jaar verschil?""Nee,tussen augustus en februari zit maar een half jaar".Nou,ze snapte er niks van,dus heb ik het maar zo gelaten :? .

Een reisleidster uit België had contact met me opgenomen,omdat ze met een groep jongeren tijdens hun reis graag iets over het daklozenproject wilden horen.Aangezien Maaiken snel naar Belize was gevlucht,moest ik dit nu alleen doen.Slik,dat was dus echt niks voor mij.Ik stond daar met een rood zweethoofd voor die groep van 12 personen,die me allemaal stilletjes aan zaten te kijken.Gelukkig was ik er na 3 kwartier vanaf,het was toch wel goed gegaan,en kon ik door naar m´n volgende "projectje".Tessa helpt hier een 14-jarige jongen door hem af en toe op te zoeken en één keer in de twee weken eten te brengen.Hij is een schoenpoetsertje en ging niet naar school.Hij woonde alleen met z´n vader en Tes heeft voor een kamer voor ze gezorgd en vader ervan overtuigd dat de jongen naar school moet.Dus nu is Gilberto ´s morgens aan het werk in het park en ´s middags gaat ie naar school,wat hij hartstikke leuk vindt.Uiteindelijk was moeder ook pas geleden overgekomen uit hun dorp,zo´n 5 uur hier vandaan,maar dat was maar van korte duur.Opeens besloot vader ook terug te gaan naar z´n dorp,dus zat het jong alleen.Aangezien Tessa in Nederland zit,had ze me gevraagd of ik voor z´n eten wilde zorgen.Maar ik had geen idee wat hij wilde hebben,dus had ik hem meegenomen naar de supermarkt.En vond ik het zo zielig,dat ie zonder ouders hier zit,hij babbelde honderduit dat hij het alleen veel fijner vindt en dat ie baalde dat z´n broer nu een paar weken bij hem was.Hij wilde ook absoluut niet terug naar z´n ouders,vindt het veel te fijn op school.Wat een stoer manneke,hij redt zich gewoon alleen en blijft naar school gaan,kun je je het voorstellen dat dit in Nederland gebeurt?

Om de titel van dit verhaal te verklaren,volgen hier wat punten waarom ik na bijna een jaar wonen in Antigua af en toe zo vreselijk moe word van die Guatemalteekse mentaliteit:

-hebberigheid: op de ochtend van de schoolbraderie kwamen Maaiken en ik terug van onze pauze,zagen we dat ook het nepfruit en de slingers waren verdwenen.We dachten dat Tessa dit al opgeruimd had,omdat ze het fruit wilde gebruiken voor de Engelse lessen,maar het bleek gejat te zijn.Fijn,stelen van mensen die zich inzetten voor de school waar jij of jouw kinderen naar toe gaan...

-buitenlanders afzetten/aftroggelarij: Maaiken was natuurlijk zo netjes om tegen Rosa,onze huisbazin,te zeggen dat Danielle bij ons in huis kwam.Wilde ze opeens meer huur!Terwijl wij voor Guatemalteekse begrippen al vrij veel huur betalen en electra niet eens inclusief is(die 65 quetzal/6,5 euro per maand gaat dan nog wel).Ik ben echt heel boos bij dat gesprek weggelopen.In een volgend gesprek wilden wij weten waarom er extra betaald moest worden en hoeveel.Volgens Rosa zou Danielle ook de koelkast en het gasfornuis gebruiken,deze waren nieuw toen wij het huis ingingen en zouden door een derde gebruiker sneller slijten :doubt: .Ook zou ze water gebruiken en dit betaalt Rosa.Waarop ik zei dat ze een week gingen reizen,dat Maaik dan geen water verbruikte,dus dan was het weer gelijk.Rosa wilde 200 quetzal/20 euro per week extra,maar wij hoorden later dat water maar ongeveer 20 quetzal per maand is.Wij hielden voet bij stuk,dit ging niet eens meer om dat geld,maar was een principekwestie,en toen gaf Rosa maar op(tenminste dat hopen we,eerst maar eens de borg terug zien te krijgen).Ze bleef wel de eerste week van Danielle´s verblijf vragen wanneer ze nou op reis gingen...

-kortzichtigheid: er waren wat mankementen in huis.Mijn douche werd steeds heter,normaal douchen was er niet meer bij.Ik had dit in mijn andere appartement ook gehad en toen ontplofte de douche op een gegeven moment bijna,dus nu meteen naar Rosa gestapt.Een paar dagen later kwam een klusjesman langs,wierp één blik op de douche en constateerde kortsluiting.Nog dezelfde dag had ik een andere douchekop,was verbazingwekkend snel.Maar we hadden ook een steeds groter wordende vochtplek op de muur van ons binnenplaatsje.Aangezien Maaiken´s douche daar zit en er een grote kier in de douchebak zit,leek het ons vrij duidelijk dat het lek hierdoor kwam en dat het dichtgekit moest worden.De plek aan Rosa laten zien,maar volgens haar kwam het door de regen(het had toen al weken nauwelijks geregend,maar goed).Dus de klusjesman heeft niet eens de douche bekeken,maar de muur geverfd met vochtvaste verf.Als Maaiken nu heeft gedoucht,komt het water in de keuken onder de gootsteen tevoorschijn,dus ligt er nu maar een dweil om de boel droog te houden...

-lompigheid/onlogica: Danielle wilde wat kaarten naar Nederland sturen,dus wij naar het postkantoor voor de postzegels.De vrouw begon een heel verhaal waar we weinig van snapten,wij hadden iets van kom nu maar op met die postzegels.Begint ze een parij postzegels te geven!Bleek dat de postzegels van 2 en 3 quetzal op waren,er waren alleen nog postzegels van 50 cent.Dus zouden er 16 postzegels(die ook niet erg klein zijn)op 1 kaart moeten.Op mijn vraag hoe er in godsnaam 16 postzegels op een kaart kunnen,was het antwoord dat we ze dan maar op elkaar moesten plakken...Maaiken zei dat we dan de volgende dag wel terug zouden komen,maar nee hoor,voorlopig waren er alleen deze postzegels.Danielle is ondertussen weer in Nederland en heeft,denk ik,de kaarten daar maar op de post gedaan...

-onbetrouwbaarheid: met de daklozenronde liep al een hele tijd een Guatemalteek mee,Manolo.Dat ging erg goed en we hadden al bedacht dat als ik evt. voor Tessa´s terugkomst weg ga,hij het zolang wel over kon nemen.Een paar weken geleden stonden we maar te wachten op hem.Toen ik hem belde,had ie een heel verhaal en hij zou later komen(ook fijn dat ie dat niet wat eerder had doorgegeven).Die avond hebben we hem niet meer gezien.De week daarop stonden we weer op hem te wachten,ik heb een sms gestuurd,maar niks op gehoord en we hebben hem niet meer gezien.
Maaiken en Danielle zaten in het park,komt er een vrouw met een baby naar ze toe.Ze liet de buik van de baby zien,daar zat een hele uitstulping,het zag er blijkbaar niet uit.Ze had een heel verhaal dat de doktoren het kind voorlopig niet konden helpen en of Maaik en Danielle wat geld konden geven.Maaiken vertelde de vrouw dat ze ´s avonds aan het begin van de daklozenronde langs kon komen,dan kon ze babykleding,zeep,handdoeken e.d. krijgen.We hebben ´s avonds een hele tijd staan wachten,maar ze kwam niet opdagen.Een week later liepen we met z´n drieën door de stad,spreekt dezelfde vrouw met baby op de arm mij aan.Maaiken een heel gesprek met d´r begonnen.De vrouw was de week daarvoor niet gekomen,omdat ze al op tijd de bus naar de hoofdstad had genomen,om naar huis te gaan.Maaiken wilde toch graag helpen met wat spulletjes,dus weer met d´r afgesproken,nu op een vroeger tijdstip.Maar ook deze keer kwam ze niet opdagen.
Er is zoveel gelieg en gedraai in deze cultuur,maar wil ik alles vertellen dan ben ik nog uren aan het typen,dus ik laat het maar bij deze voorbeelden...

-onnadenkendheid: ik zag dat er een organisatie op school zou komen voor een bijeenkomst over gezondheidszaken.Ik nagevraagd of ik dan wel gewoon kon komen werken,maar dat was geen probleem.Ik kom op school,zet de computer aan en mee komt er een leraar binnen dat ze de computer nodig hebben.Ik viel vrij hard uit waarom me dat niet eerder was verteld,maar de organisatie wilde een Powerpointpresentatie houden en had geen laptop bij,dat wist hij ook niet van te voren.Het zou maar een half uurtje duren.Na een uur rondgehangen te hebben,ben ik maar naar huis gegaan...

-Guatemalteekse wetgeving: Nando,de directeur van de basisschool,vertelde dat een 14-jarige leerling het erg moeilijk had thuis met een gewelddadige moeder.Dus...ging ze maar trouwen met een 27-jarige man om thuis weg te komen.Alle partijen waren het ermee eens.Blijkbaar is dit verboden bij de wet,maar ze zijn toch vorige week getrouwd.Nu is Nando hard aan het proberen om ervoor te zorgen dat ze in ieder geval nog de laatste 2 maanden van de basisschool afmaakt...

En nu vraag je je natuurlijk af waarom ik dan nog steeds hier ben.Tsja,al deze zaken horen gewoon zo bij dit land.En ik kan mijn 2 grote liefdes Antigua en Boefje nog steeds niet verlaten.Al denk ik dat ik toch binnenkort eens voor een vliegticket naar Zuid-Amerika ga kijken...

Mams,tantetje en B.,bedankt voor de leuke verjaardagskaarten,ze zijn al aangekomen!

Foto´s: http://jessicans.mijnalbum.nl

Liefs Jessica