Verrassing!!!

M'n verjaardag was erg leuk geweest.Toen ik beneden kwam,bleek dat Maaiken de boel om half 5 's morgens had versierd met ballonnen en slingers.Na een lekker feestontbijt kreeg ik eindelijk m'n cadeau.Dit had Maaik meegenomen uit Belize en lag al 2 weken in een zwarte tas in de koelkast.Ik mocht natuurlijk al die tijd niet kijken wat het was,dus was blij dat ik het nu eindelijk mocht uitpakken.Het was een heerlijke tulband met Pina Colada-smaak,erg lekker met ijs erbij,wat ik ook cadeau kreeg.'s Middags zat ik te Skypen met de familie,kwam Tony binnen met m'n cadeautje;nog een taart,compleet met kaarsjes!!Ik heb zo'n beetje 1,5 week taart gegeten,toen had ik er wel even genoeg van...'s Middags waren Maaik en ik gezellig naar de kapper geweest,ik wilde een leuk feestkapsel.Ze zijn erg lang bezig geweest om krullen in m'n haar te krijgen,die 2 uur later alweer bijna helemaal verdwenen waren :sad: .En natuurlijk 's avonds nog even de kroeg in.

Vrijdags daarna vertrok Maaiken weer naar Nederland.De shuttle kwam d'r al om 5 uur 's morgens ophalen,dus ik stond d'r al vroeg uit te zwaaien.Weer één minder,zat ik opeens alleen in dat grote,koude huis.Ik had met Rosa,m'n huisbazin,afgesproken dat ik nog 2 weken mocht blijven,dus ik hoefde gelukkig niet op zoek naar een nieuwe woning.Maar erg gezellig was het niet meer,alleen in het rookhoekje.
Maandagochtend liep ik naar buiten met Boef,komt Rosa meteen naar me toe of ik nog wel terug kwam.Ja hoor,alleen even de hond uitlaten.Kreeg ik te horen dat er al een half uur geleden iemand voor de badkamer had moeten komen.Er was al een tijdje een lek in de badkamer van Maaiken,en we waren al een paar keer thuis gebleven omdat er een monteur langs zou komen.Maar er kwam steeds niemand,maar nu stond er toch echt een half uur later iemand voor de deur.Ik dacht dat hij gewoon even zou komen kijken en dat de boel gerepareerd zou worden als ik 1,5 week later weg zou zijn.Maar nee hoor,meteen was het een lawaai van jewelste toen hij begon met de vloer eruit te slopen.Volgens Rosa zou hij om een uur of 3 wel klaar zijn,maar het werd half 6.Erg gezellig,heel de dag binnen gehangen met Tony.'s Avonds dus lekker even de deur uit,spelen met Boef in het park en eten halen bij McDonalds.Was er opeens een stuk straat afgezet en er stond heel wat politie en een ambulance.Zien we een bekende,die begrafenisondernemer is.Hij vertelde dat er een man in een rolstoel was overleden.Het was precies de plek waar altijd iemand van ons daklozenproject zat,dus werd me gevraagd of ik niet even wilde kijken.Nou,liever niet,maar het moest toch.Gelukkig had hij wel een deken over z'n lichaam,maar ik zag meteen aan de rolstoel dat dit Juan van ons project was.De begrafenisondernemer zou kijken of ie gegevens van de man kon vinden en zou me 's morgens al vroeg bellen om alles te gaan regelen voor de begrafenis.Maar ik werd 's morgens nog eerder wakker van geklop op de deur.Mooi niet opengedaan,ik kreeg wat van die huisbazin.Even later belde de begrafenisondernemer.Hij had een adres gekregen van familie van Juan in Esquintla,een stad 40 minuten van Antigua.En nee,dit werd allemaal niet geregeld door de politie,of Tony en ik mee wilden gaan.Maar natuurlijk stond wat later de monteur op de stoep,zonder dat er maar iets was gezegd dat hij die dag weer zou komen.Ik ben heel boos tegen de huisbazin uitgevallen,dat dit nergens op sloeg en dat ik niet nog een dag thuis bleef zitten.Ik vertrouwde er maar op dat de monteur wel alleen in huis kon blijven,gelukkig kon de slaapkamer op slot.
Toen we op weg waren naar Esquintla werd het warmer en warmer.Toen kon je pas echt merken dat Antigua een stuk hoger ligt en dat het daar toch wel iets minder heet is.Het adres dat de begrafenisondernemer had,bleek niet compleet te zijn.We werden alle kanten opgestuurd en na een uur zoeken,ondertussen met klotsende oksels,gaven we het maar op.Op de terugweg naar Antigua bedacht de begrafenisondernemer opeens dat we ook wel konden gaan informeren bij één of ander ministerie in Antigua.Heel fijn,had ie daar nou niet wat eerder op kunnen komen?Hij zou zelf geen info krijgen,maar ik,als buitenlander met een project,dat zou misschien wel lukken.Gelukkig was Tony erbij,die begint daar meteen een heel verhaal af te steken en even later bracht een rechercheur een zak met Juan's bezittingen,inclusief notitieboekje.Wat telefoonnummers genoteerd,die weer later door de begrafenisondernemer werden gebeld,nog steeds op zoek naar familie.Uiteindelijk werd er een neef gevonden,die vervoer naar Antigua moest gaan zoeken.Maar hij had geen geld om maar iets te betalen.Om te zorgen dat Juan niet in een naamloos graf begraven zou worden,moest ik namens Por Eso de kist betalen en nam de neef hem mee naar Esquintla,zodat ie daar de volgende dag begraven zou worden.Uiteindelijk was aan het begin van de avond alles geregeld.Pff,wat een gedoe toch weer.
Aangezien ik geen zin had in nog meer ellende,had ik de avond van Juan's overlijden meteen afgesproken met een andere dakloze om met haar mee te gaan naar het ziekenhuis.Zij verbleef nog niet zolang in El Refugio,waar ze buiten onder een afdakje slaapt.Maar ze had een voetwond,die wij op de laatste daklozenronde eens hadden bekeken.Nou,dat was schrikken,het zag er vreselijk uit.En stinken dat het deed!Dus was ik woensdag al vroeg naar het Hermano Pedro ziekenhuis in Antigua gegaan,om een nummer op te halen.Het zat er stampvol,en er was geen nummer meer te krijgen.Ik moest de volgende ochtend maar om 6 uur in de rij staan,zodat ik misschien vanaf 7 uur een nummer kon bemachtigen.Hier had ik niet zo'n zin in,dus de vrouw opgehaald en met de tuk tuk naar het staatsziekenhuis gegaan,een dorp verderop.Hier ruim 2 uur zitten wachten totdat ze eindelijk klaar was en we terug konden naar Antigua.Nog een berg medicijnen gehaald en 's middags weer terug naar het Hermano Pedro ziekenhuis om "even" krukken voor d'r te gaan halen."Al" na 3 kwartier hadden we krukken,maar na ze uitgeprobeerd te hebben op straat,bleek er een schroef te missen en kon er één kruk niet gebruikt worden.Dus weer terug,weer een half uur zitten wachten totdat er een schroef was gevonden en toen konden we ze eindelijk af gaan geven.Heel fijn,zo'n dag met alleen maar ziekenhuizen...

De volgende dag had ik al m'n laatste daklozenronde,want...(voor degenen die het nog niet weten)ik had net voor m'n verjaardag een ticket geboekt naar Nederland!Ik mag met mijn reisverzekering 3 weken per jaar in Nederland zijn,en ik had al in april ofzo bedacht dat ik dan met kerst in Nederland wilde zijn.Maar dat duurde nog wel erg lang.Toen hoorde ik van Patricia dat er heel wat veranderingen gaande waren en ze met Jamiro naar Drunen ging verhuizen.Ik wilde eigenlijk wel met eigen ogen zien hoe het nu met iedereen ging.Ook vond ik al een tijdje dat m´n wereldje wel erg klein was geworden,ik kwam Antigua nauwelijks nog uit en ook veel vrienden waren weer terug naar Nederland.Maar toch kwam ik er maar niet aan toe om een ticket te gaan zoeken om verder te reizen,ik kon niet weg komen uit Antigua.Maar om eerst naar Nederland te gaan,dat zou wel wat makkelijker zijn(dacht ik).Dus ging ik snel op zoek naar een vliegticket en ik vond een erg goedkope,al voor 3 weken later.
Natuurlijk was Tony wat minder blij dat ik ging.Maar na 3 dagen totaal van de wereld te zijn geweest door de drank,kwam ie gelukkig tot inkeer dat dat niet zo gezellig was.Ik ging alleen wel net iets te vroeg weg,net voor de Guatemalteekse Onafhankelijkheidsdag.Al maanden waren groepen scholieren in hun pauze op straat aan het oefenen met muziek maken.Vorig jaar kwam ik net na deze dag aan,en nu ging ik een paar dagen ervoor weg,dus weer niks gezien van alle fanfares en optochten.

Die laatste weken vlogen voorbij.Nog een keer naar het uitzichtpunt geweest,een dagje zwembad en de laatste inkopen doen.De laatste week moesten er nog wat dingen voor Tessa geregeld worden en moest het daklozenproject overgedragen worden aan 2 andere vrouwen.Boefje zou naar Tony gaan,maar hij heeft al een vreselijk gekke en wilde hond.Natuurlijk wilde ik wel zelf met Boef gaan kijken of dit dan wel goed ging.Maar gelukkig ging het buitengewoon goed,weer een zorg minder.Op dinsdag had ik het meeste al ingepakt,want er moesten nog spullen uitgezocht worden die naar het nieuwe huis van Tessa en Gerson moesten.Daar woensdag heen en voor de laatste keer naar school,om de directeur het nieuwe computersysteem uit te leggen.Ik had de week ervoor de gegevens van de laatste klassen ingevoerd en eindelijk was het werk in de bibliotheek klaar!
Dus toen was donderdag alles afgehandeld en ingepakt en hadden we ´s morgens nog tijd om naar het park te gaan,voordat m´n shuttle om 1 uur kwam.Daar m´n laatste stuk cheesecake gegeten en nog een gebouw bij het park bezocht,dat ze helemaal aan het renoveren zijn.Terug naar huis om de laatste spulletjes in te pakken en toen begon het wachten op de bus.Ik denk dat als ik niet naar Nederland was gegaan,ik niet in die bus naar het vliegveld was gestapt.Het afscheid van m'n geliefde stad en van Tony en Boefje viel me vreselijk zwaar.
De vlucht duurde natuurlijk erg lang,maar het ging allemaal goed.Eerst een stop in Panama,daarna door naar Madrid,waar we 40 minuten te laat aankwamen.Hierdoor had ik maar 40 minuten om over te stappen!Heb erg moeten voordringen en hard gelopen,maar bij de gate aangekomen,stond er nog een lange rij.Dus snel terug gerend naar de rookcabine om nog sneller een half sigaretje te roken en toen was ik als één van de laatsten in het vliegtuig.
Alleen Patricia en wat vriendinnen wisten dat ik op vakantie kwam,ik wilde dat het voor de rest een grote verrassing zou worden.Maar ik werd zelf ook nog verrast,want op Schiphol stonden Eva en Nicole me op te wachten.Was erg leuk meiden!Snel door naar Patricia,die buiten bij de auto op me stond te wachten.De meiden hadden drinken meegenomen en wilden graag op mijn terugkeer proosten.Dus daar stond ik,na een reis van 22 uur en al 12 uur niet gegeten,aan een Cuba Libre.Maar hij smaakte heerlijk!Daarna wilde ik snel door naar Drunen,was erg benieuwd naar de gezichten van pa,ma en Jamiro,als ik daar opeens voor de deur stond.In Drunen moesten we nog even wachten op Tessa en Gerson,die die gezichten ook graag wilden zien.En weer een verrasing,Maaiken was ook met ze mee gekomen!
Eindelijk was het moment aangebroken dat ik voor de deur stond.Ma en Jamiro deden open,en ma stond me secondenlang aan te kijken alsof ze een geest zag.Pas toen ik heel hard "verrassing" riep,kwam ze weer bij d'r positieven en omhelsde me.Ondertussen werden er van alle kanten foto's gemaakt,dus pa kwam ook snel kijken wat er aan de hand was.Het was onbetaalbaar om die verraste gezichten te zien,dat was al het gelieg en gedraai wel waard geweest.Want die laatste weken bleef ik maar vragen krijgen over wat nou m'n plannen waren en waar ik na Maaiken's vertrek ging wonen.En daar moest ik dus over liegen en ik was steeds bang dat ik alles zou verraden.Maar ze hadden echt helemaal niks door!Dus onverwachts zat vrijdagavond het hele huis vol.
De volgende ochtend moest ik al op tijd op om naar het voetballen van Jamiro te gaan kijken.Ik had dinsdags nog met hem geskypt,en toen vertelde hij over z'n voetbaltoernooi.Toen ik zei dat het jammer was dat ik er niet bij kon zijn(haha,lekker wel dus),zei hij dat ik dan maar snel met het vliegtuig moest komen,zodat ik toch kon komen kijken.Goh,wat moest ik m'n lach toen inhouden,wist hij veel dat ik echt zou komen.Jochen wam ook naar het voetballen,had ik die ook meteen gezien.Daarna door naar Corné en z'n meiden en weer thuis was Sorayda er ook.'s Avonds was de verjaardag van tante Betsie,waar ik de rest van de familie zag.Was ook erg grappig,bij de meesten duurde het vrij lang voordat ze door hadden dat ik het toch echt was.En van die verbaasde reacties krijg ik nu nog steeds,het blijft lachen :biggrin: .

Ik ben nog hard bezig om over m'n jetlag te komen,kan 's nachts niet slapen en van de ochtenden maak ik niet veel mee,dan slaap ik wel.En wat een cultuurshock!Ik heb het koud,het straatbeeld is zo anders met al die kaaskoppen en zonder de mooie traditionele kleding en er rijden zoveel auto's rond.Maar het is heerlijk om iedereen weer te zien en bij m'n familie te zijn,lekker druk nu in huis met z'n vijven.En wat geniet ik van al het heerlijke eten hier,eindelijk weer wat afwisseling.Vooral die frikandel speciaal was weer geweldig!Ondertussen heb ik Tony en Boef al op de webcam gezien,erg raar dat ik nu aan de andere kant zit.
De komende 2 weken zal het druk worden met allerlei afspraken,mensen zien en weer inkopen doen,want 2 oktober vlieg ik naar Brazilië!Het plan van het moment(wat altijd weer heel snel kan veranderen...)is dat ik een tijdje door Zuid-Amerika ga reizen en dan zal ik waarschijnlijk met de kerst wel weer in Guatemala zijn,maar dat ligt er maar net aan hoe het rondreizen weer bevalt.

Foto's: http://jessicans.mijnalbum.nl

Liefs Jessica