Geweldig,prachtig,ongelooflijk,schitterend

Gelukkig ging het iets beter met m´n hoogteziekte,want ik ging van La Paz op 3600 meter naar Potosí,de hoogste stad ter wereld op 4060 meter.Erg jammer dat de lange afstandsbussen meestal ´s nachts rijden,zo zag ik nog niet veel van Bolivia.Het duurde even voor we de stad uit waren.Eerst moest er bij een ander busstation nog van alles in-en uitgeladen worden en toen kwamen ze erachter dat er nog 2 passagiers ontbraken.Ik zat vlakbij de lege stoelen en er werd aan mij gevraagd waar m´n vrienden waren.Huh,ik reis alleen hoor.Vonden ze erg vreemd,want het waren ook toeristen die misten...Logica!Toen we eindelijk net een uur onderweg waren,stonden we alweer stil.Er bleek een brand te zijn en de bus kon niet verder.Na een hele tijd te hebben gewacht,was de chauffeur het beu.Maar hij kon niet draaien,omdat er aan weerskanten van de weg greppels waren.Dus heeft ie kilometers achteruit gereden,totdat we bij een zandweggetje kwamen.Hier een hele tijd overheen gehobbeld,totdat we gelukkig weer bij een normale weg uitkwamen.Ik had een erg luxe bus met een rij dubbele stoelen en een rij enkele stoelen.Had geen last van een lastige buur,m´n stoel kon ver achterover en was lekker breed en ik had een steun voor m´n benen.Ik lag heerlijk,maar kon niet slapen.Ik viel pas tegen de ochtend in slaap om een uur later alweer wakker te worden van de zon die opkwam.Maar wat een landschap!Alleen maar rotsachtig gebergte en op 6 huisjes na geen teken van leven te bekennen.Na 10 uur in de bus kwam ik om half 7 aan in Potosí.Ik stapte in de taxi van de meest sleezy(is dat een woord?)taxichauffeur ooit.Hij vond het erg raar dat ik niet met het paar reisde dat voor me in de rij voor de tassen stond.Zij waren tenslotte ook blank ,dus dan moesten het wel m´n vrienden zijn :? .Daarna kwamen de vragen weer:waar kwam ik vandaan,had ik een vriend,was ik getrouwd enz.Ook vertelde hij dat dit een erg gevaarlijke stad was om alleen in rond te hangen(niks van gemerkt).En ondertussen zat ie me steeds aan te staren.Bah,wat een engerd!
M´n hostel was een verademing na dat grote en veel te drukke hostel in La Paz,waar de helft van de gesprekken over drugs gingen en ik zelfs nog een lijntje coke kreeg aangeboden(heb er vriendelijk voor bedankt).Dit was een lekker klein en gezellig hotelletje,waar ik heerlijk een eigen kamer had.Meteen m´n bed ingedoken en nog uren geslapen.De rest van de dag bezig geweest met m´n laatste verhaal en foto´s.Een nieuw record,het duurde bijna 3 uur om 17 foto´s te downloaden.Terwijl ik in het internetcafé zat,was het buiten erg druk.Het bleek het zoveel jarig bestaan van Potosí te zijn en het was één grote optocht door de stad met fanfares en grote groepen mensen.Hier een hele tijd naar staan kijken,maar op een gegeven moment leek het wel of ik de attractie was,zo werd ik aangestaard(ja,ik weet het,wie kan z´n ogen van zo´n geweldige verschijning afhouden),dus maar m´n hostel ingevlucht.De volgende dag was het eigenlijke feest,met de hele dag groepen mensen in optocht.Alles was gesloten,dus heerlijk in de tvkamer van m´n hostel weer eens ouderwets zitten zappen en met een Nederlands stel zitten kletsen.

Woensdag stond ik al om 8 uur in een reisburootje,ik wilde naar de mijnen waar Potosí bekend om is.Om 9 uur was het verzamelen en kregen we onze kleding,laarzen en helm.We moesten eerst nog wat cocabladeren en frisdrank kopen voor de mijnwerkers.Iemand van m´n groepje had dynamiet gekocht,wat net voor de mijnen tot ontploffing werd gebracht.Oorspronkelijk waren het zilvermijnen,maar daar was niks meer van te vinden.Nu was het vooral zink,maar ook dat was steeds moeilijker te vinden.Er werken nu nog zo´n 4000 man,maar het kan goed dat er over een paar jaar niks meer uit de mijnen te halen valt,of dat de boel dan is ingestort.Blijkbaar zijn de onderste gangen niet erg betrouwbaar.En daar gingen we,de smalle,lage gangen in.De gids zou rustig aan doen,maar daar was weinig van te merken.Ik was als één na laatste al snel de groep kwijt.Daarna moest ik als eerste achter de gids aan en dat ging stukken makkelijker.Maar het was zwaar hoor,stukken lopend door het water,gebukt,sommige stukken half kruipend,klimmend op enge,halfgare ladders en dat op 4200 meter met stukken minder zuurstof.Ik heb de dagen erna nauwelijks kunnen lopen van de spierpijn!We kwamen nog bij een rijkelijk versierde God van de mijnen,die "Tio" heet.Dit betekent normaal "oom",maar de mijnwerkers praten bijna allemaal een dialect en dit dialect kent het woord "Dios"(God)niet.Ze hadden er "Tio" van gemaakt,wat hier dus God betekende.Elke vrijdagmiddag is er een viering om de mijngod te eren en dan drinken de mannen 96% pure alcohol!Geen wonder dat de meeste ongelukken vrijdagmiddag gebeuren...
Hierna gingen we nog een gang lager,waar het vreselijk warm werd en we gelukkig al snel omdraaiden.Er waren weinig mijnwerkers te zien,zij zaten een paar gangen lager.Maar de meesten waren thuis aan het bijkomen van de festiviteiten van de laatste dagen.Na 2 uur kwamen we uit de tunnels,erg bezweet en vies.Wat een klotebaan zeg.Het minimumloon in Bolivia is 55 euro per maand(!),hier verdienden ze minstens 120 euro per maand,wel 6 dagen per week werken en gewoonlijk minstens 10 uur per dag.Tsja...

Ook donderdag stond ik al op tijd in het reisburo,want ik kon vanuit hier een toer naar de zoutvlaktes verder in het zuiden regelen.Dan kon ik meteen door en hoefde ik dit niet meer te regelen in de volgende plaats.Voor 80 euro was ik drie dagen onder de pannen en had ik een gratis bus naar Uyuni,die al om 12 uur vertrok.Snel nog wat door de stad gelopen en de backpack weer ingepakt.Ik had de receptie al gevraagd om een taxi te bellen,maar toen ik bepakt en bezakt klaar stond,moesten ze nog steeds gaan bellen.En ik stond maar te wachten,maar geen taxi.Ik had nog maar 10 minuten en er ging een vrouwtje mee op zoek naar een taxi,waar ik uiteindelijk om 3 voor twaalf in zat.Bleek ook nog eens het centrum helemaal vast te zitten.Dat was even stressen,want dit was de laatste bus van die dag en ik had alles al geregeld voor de volgende dag.Maar gelukkig stond de bus er nog en kreeg ik op m´n kop dat ik zo laat was.
Het was al snel gedaan met de asfaltweg en toen was het 6 uur lang over een hobbelig zandpad.Ik zat helemaal achterin en af en toe ging het zo hard door een kuil dat ik gewoon loskwam uit m´n stoel.Ik had zo vaak m´n ellebogen op de stoelleuning gestoten,dat ze helemaal blauw en kapot waren.Maar het was een prachtige rit.Alleen maar rotsachtig gebergte met wat heidestruikjes te zien,cactussen,kuddes lama´s,schapen en wat ezels.Heel af en toe ergens een hutje en wat vrachtwagens op de weg,verder helemaal niks!We moesten onderweg nog stoppen,omdat we midden in een zandstorm terecht kwamen.Je kon echt niks meer zien.Ook de bus en ikzelf zaten onder het zand.In Uyuni waaide het ook erg hard en wat een lelijk,deprimerend stadje.Ik was blij dat ik de volgende dag meteen verder kon.Na een nacht in een erg sjofel hotelletje,moest ik om 10 uur klaarstaan bij het reisburo.Het was een erg grote groep en het duurde nog 3 kwartier om alles geregeld te krijgen.Uiteindelijk zat ik in een grote fourwheel drive jeep met twee Nederlandse stelletjes,een Duits stel en onze Boliviaanse chauffeur/gids.Was wel gezellig om veel in het Nederlands te kunnen kletsen,maar het bleek al snel dat ik weinig gemeen had met ze.De Duitsers waren erg op zichzelf en de Nederlanders waren van het type afritsbroek en hadden het vooral over hun hiking- en mountainbike avonturen.
De eerste stop was al net buiten Uyuni bij het treinenkerkhof.Midden in de woestijn stonden al jaren hele treinstellen te verroesten.Tsja,is ook een manier.Hierna door naar een dorpje waar we uitleg kregen over het zoutverwerkingsproces(hier wordt het gedroogd,hier wordt het in zakjes gedaan,die worden dichtgebrand en dat was het...)Daarna kwamen we eindelijk bij Salar de Uyuni,de zoutvlakte van 12.000 vierkante kilometer.Blijkbaar is het ooit een gigantisch groot,zout meer geweest,wat is gaan kristaliseren en nu is het één grote,dikke zoutlaag(ofzoiets,onze chauffeur kon erg goed rijden,maar als gids was ie wat minder).In het begin was de zoutvlakte erg bruin,maa al snel werd het witter.Het bestond helemaal uit "zoutogen",een soort van zeshoeken(zie foto´s).
De lunch hadden we bij een zouthotel.Echt alles was van zout(blokken):de vloer,muren,tafels en stoelen.Terug in de jeep kregen we van de chauffeur te horen dat het lekkere stukje vlees bij de lunch lama was!Getver,ik had lama gegeten,dat was niet de bedoeling :sad: .Hierna gingen we verder over die immense zoutvlakte(zo raar)naar een paar gaten in het zout.Hieronder zat water en na wat gehak haalde een gids er kristallen uit.Erg mooi,heb er snel een paar meegejat.Toen door naar Isla Pescado(viseiland,omdat het de vorm van een vis heeft),vol met cactussen.Ook hier stond het al vol met jeeps.Onze chauffeur reed vrij langzaam,dus kwamen we vaak als één van de laatsten ergens aan.Dat was erg fijn,want op het laatst waren de anderen dan al weg en waren we nog maar met een paar man en niet meer met kuddes toeristen.Op m´n gemak(we zaten nog steeds op ruim 3600 meter)1,5 uur over het eiland gewandeld en geklommen.Zo mooi,met al die cactussen en een prachtig uitzicht over de zoutvlakte en in de verte vulkanen en bergen.Wat een onwerkelijk stukje aarde.Daarna reden we nog een stukje verder richting de bergen,waar we stopten voor de zonsondergang.Hier stonden,speciaal voor de toeristen,allemaal zoutblokken waar je van alles mee kon maken.De anderen gingen hiermee aan de gang en ik ben een stuk verder op het zout gaan zitten en heb in alle stilte naar de zonsondergang zitten kijken.GEWELDIG,wat een bijzondere dag.Toen werden we naar ons zouthotel gebracht,wat net buiten de zoutvlakte in de woestijn lag.Hier kregen we een heerlijke maaltijd,maar verder als wat soep kwam ik niet.Na het ziek zijn en de warmte had ik nu voor de zoveelste week geen eetlust vanwege de hoogte.Zelfs als ik dacht honger te hebben,zat ik na vier happen al vol.Dus vaak at ik dan maar niet,zonde van het geld en had er verder geen last van.Dus wat ik nu zo´n beetje in een week eet,at ik in Nederland in een dag!
Na het eten genoten van een prachtige sterrenhemel zoals ik nog nooit had gezien,met duizenden sterren en helemaal doodstil.

Na heerlijk te hebben geslapen op m´n zoutbed,vertrokken we zaterdag al om 7 uur.En weer was het een dag met prachtig weer.Ik had gehoord dat het hier erg koud kon zijn,maar nu is het lente en zolang de zon scheen,was het heerlijk.Eerst gingen we naar een dorpje vlakbij,waar alle jeeps moesten verzamelen.Daarna was het de hele dag door de woestijn.Je zag alleen maar het rood/bruine zand met kiezelstenen,het rood/grijs/bruine gebergte en plukjes gele verdorde struikjes.Na een stop bij wat rotsen met op de achtergrond een rokende vulkaan,kwamen we bij een meer met drie soorten flamingo´s.Nooit geweten dat die zo hoog leven.Helaas zaten ze vrij ver,maar daarna kwamen we bij een ander meer waar ze veel dichterbij waren.Ik kreeg er maar geen genoeg van om rond te kijken en foto´s te maken.Op een gegeven moment kwam iemand uit m´n groep me halen,ze waren al bijna klaar met eten.Toen ging het maar verder door de woestijn,met opeens een hagelbui.Bij het meer had ik ook al een minitornado gezien,het weer sloeg erg om.Bij de volgende stop waaide het erg hard en was het opeens stukken kouder.Gelukkig had ik het snel gezien,wat rotsen waarvan er één(met wat fantasie)op een boom leek,zodat ik weer snel in de jeep zat.
Eind van de middag kwamen we bij Laguna Colorada(het gekleurde meer),met nog meer flamingo´s,lama´s en alpaca´s.Was een erg raar meer,met rood water(volgens onze gids kwam dat door algen)en witte stukken door één of ander mineraal.Het hotel voor die nacht was vlakbij het meer,maar viel erg tegen in vergelijking met het mooie zouthotel van de nacht ervoor.Hier geen kamer alleen met keuze uit vier bedden,maar met ons groepje van 7 op één kamer.En dan die wc´s,brrr,erg vies.Het was er ook vreselijk koud,was blij met de vier dekens op bed.

Zondag vertrokken we al om half 5,de gids wilde de rest voor zijn.We hadden geslapen op 4200 meter en klommen al snel naar de geisers op 4800 meter.Was erg mooi,al die stoom uit de grond,maar ik was me toch een partij beroerd!Al hoestend,kokhalsend,misselijk en met een enorme druk op m´n borst hoopte ik maar dat we weer snel zouden dalen.Om 6 uur stonden we al bij een meer met warmwaterbronnen,waar de meesten ingingen.Maar ik was nog te beroerd en had het te koud.Heb heerlijk in de jeep met het zonnetje op m´n bol liggen dutten.Na het ontbijt en m´n hoogteziektetablet ging het weer stukken beter.Na nog veel meer woestijn en Laguna Verde(het groene meer)werden we afgezet bij de douane,een klein kantoortje in the middle of nowhere.Hier moesten we wachten op de bus naar Chili.Na 3 kwartier kwam ie al vrij vol aanzetten,en er stonden heel wat mensen te wachten.Gelukkig stopte er een leeg busje waar 6 mensen in mochten en ik was er precies op tijd bij.Alleen zei de chauffeur pas toen we er al in zaten,dat we nog zo´n 20 minuten moesten wachten op twee andere mensen.En die 20 minuten werden al snel een uur.Maar daarna was het 40 minuten alleen maar naar beneden,totdat we in San Pedro de Atacama in Chili aankwamen,nog maar op 2400 meter.Bij de douane moesten alle tassen van het dak en door de scan,toen alles weer terug en werden we midden in het dorp afgezet.Het was of ik in een oven was terechtgekomen,weer vreselijk heet.En wat een prijsverschil met Bolivia!In plaats van 20 cent betaalde ik nu 1,25 voor een uur internetten(was wel de snelste ooit,m´n foto´s stonden er zo op)en een sapje kostte bijna 3 euro i.p.v. de 70 cent in Bolivia.Dat is wel even schrikken als je van het goedkoopste land van Zuid-Amerika naar het duurste land gaat.Ook had ik wel zin in een kamer alleen na drie dagen al die mensen om me heen,maar dat was zo duur dat het toch weer een dorm werd.

Ik wilde dinsdag met de bus naar Argentinie,zodat ik maandag nog een toer naar een vallei kon doen.Maar dinsdag zat al helemaal vol en de volgende bus ging pas op vrijdag.Gelukkig was er nog een andere busmaatschappij die op maandag en woensdag ging.En ach ja,weer een toer in de woestijn,dat had ik eigenlijk wel gezien,dan maar meteen de volgende dag weg.Een kaartje gekocht voor het schrikbarende bedrag van bijna 35 euro(kostte in Bolivia voor 10 uur reizen maar 10 euro).Dus na één dag Chili ging ik alweer op weg naar Argentinie.In Chili is niet zoveel te zien en erg duur,dus had ik al eerder besloten om via Argentinie af te zakken naar Patagonie in het zuiden.
De bus zou om half 10 ´s morgens vertrekken(gelukkig had ik nog op tijd door dat het hier een uur later was)en iedereen stond al te wachten.Wat later kwam de buschauffeur op z´n gemak aanslenteren,keek eens zuchtend rond en reed weg.Twintig minuten later was ie terug en konden we op weg naar de douane net buiten het dorp,waar iedereen er weer uit moest.Daarna tot half 8 ´s avonds over een geasfalteerde weg gereden,dat was wel lekker na 3 dagen gehobbel in de zoutvlakte en woestijn.Alleen een stop gehad bij de douane aan Argentijnse kant.We kregen eten en drinken in de bus,verder filmpjes gekeken en geslapen.Op het busstation in Salta stonden een hoop mensen hun hostels aan te prijzen en kon ik mooi gratis met de taxi mee.Ook in dit hostel was weer te merken dat ik buiten het toeristenseizoen zit,weinig mensen te zien.De volgende dag moest ik echt even bijkomen van al dat gereis en alleen maar in het hostel gehangen.
Woensdagochtend eerst op zoek gegaan naar het busstation.Kon meteen zien dat Argentinie wel heel anders is dan Bolivia.Hier heb je overal winkelstraten met vooral veel kledingwinkels en boutiekjes.Ook zijn de mensen veel lichter,en moderner gekleed,je ziet meteen dat het een rijker land is.Toch blijft Bolivia m´n favouriet van deze reis,heeft meer charme en die geweldige natuur.
Na eindelijk het busstation te hebben gevonden(kaartlezen valt nog steeds niet mee)moest ik ook hier weer 35 euro betalen voor de volgende reis.Daarna met de gondelbaan naar een heuvel met een prachtig uitzicht over Salta.Toen nog door de stad geslenterd met z´n mooie parken,pleinen en kerken en eind van de middag bijkomen van de hitte in m´n hostel.Om 9 uur ´s avonds(en nog 31 graden!)zat ik weer in de bus naar Córdoba.Ook dit was een luxe bus,compleet met tafeltje om de maaltijd op te zetten die we meteen kregen.Had heerlijk geslapen en in plaats van 13 uur deden we er maar 12 uur over.Wat hier alleen vreselijk irritant is,is dat iedereen een fooi wil.Na het betalen van zo´n achterlijk duur buskaartje,wordt er nog om geld gevraagd voor je tas in de laadruimte van de bus te zetten.En toen ik eindelijk,na een lange rij,vanaf het busstation een taxi had,schreeuwde de man die m´n tas in de taxi had gezet erg hard om een fooi.Deed maar net of ik hem niet begreep,wat hier toch erg vaak het geval is.Ging het in Bolivia al erg snel,in Argentinie praten ze nog sneller en de uitspraak is erg anders.Het lijkt meer op het Spaans van Spanje en dat is voor mij vaak onverstaanbaar.Ook gebruiken ze hele andere woorden,die ik dus helemaal niet ken.Maar na drie keer "wat" zeggen,kom ik er meestal wel uit.
Heb in Córdoba nog niks gedaan en ga nu lekker naar de bbq(als het goed is)in m´n hostel!

Er staan weer 2 nieuwe mappen met foto´s op http://jessicans.mijnalbum.nl .

Liefs Jessica